groene thoughts

Weer lekker thuis in mijn Mokum, waar het zonnetje net zo fijn schijnt als op Bali. Misschien wel fijner; zo'n fijn schraal herfstzonnetje. Wijntjes, biertjes en gin tonics gedronken op de hippe plekken van Amsterdam, waar ik een beetje de kriebels van krijg, al die plekken gemaakt voor jong, hip en urban Amsterdam. Mannen met baarden - heel even, dit was heel sexy, dat is het totaal niet meer, als jullie er allemaal mee gaan lopen! -, hippe meisjes die niet van elkaar te onderscheiden zijn. Ik mis op deze plekken diversiteit. In alle pogingen zo uniek mogelijk te zijn, lijkt hipster Amsterdam zó op elkaar. Rather boring! De een kookt quinoa, de ander drinkt lekkere soja latte - èn denk maar niet dat er nog volkorenbrood is. Spelt it is. Het erge is, ik doe er volop aan mee. Niemand die mij dwong naar die hippe plek aan de waterkant te gaan, ik vind sojamelk ook lekker & spelt brood heb ik ook wel eens gekocht. Zelfs speltcrackers. En qua uiterlijk doe ik ook redelijk mee. Ik sta niet vooraan, maar ik ben zo'n irritante late adaptor. Maar toch, het wringt. Ik weet niet waarom precies, maar ik krijg er de kriebels van dat elke wijk in Amsterdam op elkaar gaat lijken, met overal een Marqt met een Q, een Stach -een fijne buurtsuper - èn onbetaalbaar, sojakoffiebarren op elke straathoek. Alsof iedereen maar buiten de deur koffiedrinkt. In Drenthe in elk geval niet. Zuid is voor geld, oud of nieuw. En mijn Baarsjes voor de fijne mix. En ik wil die fijne mix op straat zien!


Vanochtend las ik een interessant artikel over een groen meisje dat zo af en toe ook moeite heeft met het structureel volhouden van een groen leven. Het is soms zo ingewikkeld om deze levensstijl vol te houden in het dagelijkse leven en bijna bij elke stap moet denken of het wel of niet groen is. Gister las ik dat er in wijn ook varkensvet zit! Ja hallloooo. En ik vind het ook wel lekker om gewoon eens een leuke jas te kopen. Maar als je weet op welke manier fast fashion tot stand komt, dan ben je niet goed bezig als je in de H&M of Zara rondloopt. Maarja, daar zijn die leuke spullen wel lekker goedkoop. Ik merk dat ik af & toe wel eens niet zo groen wil zijn. Ik at van de week bij een vriendin, zij had nog een heerlijke stamppot staan. Die wil ik ook wel eten! Met spek! Heerlijk. Ik mis dat. Maar ja, tegelijkertijd weet ik dat zo'n klein knorretje vaak niet zo'n fijn leven heeft gehad.
Toch twijfel ik wel vaker om wel lekker een vorkje mee te prikken. En ik weeeet dat de vegetarische alternatieven prima zijn, maar er gaat nog steeds niets boven een echt speklapje. Denk ik.


Verder wil ik er ook rekening mee houden dan de eten niet de hele wereld over hoeft, voordat het op mijn bordje ligt. Maar ja, wij staan nu eenmaal niet bekend om ons warme klimaat waar kokosnoten, mango's en avocado's aan de bomen groeien. Moet ik dan alleen van die saaie appels eten? En als ik in de Ekoplaza sta, schrik ik me rot hoe duur het is. Superleuk hoor, dat biologisch eten, maar als ik halverwege de maand niet meer kan pinnen, dan maar wat minder biologisch.
Hetzelfde geldt voor mijn bikramyoga avontuur, ik wil groen en gezond doen, maar dat gaat niet samen in een ruimte die elke dag 40 graden is. Dan blijf ik maar hardlopen. Deze keus was overigens niet zo moeilijk.


Het is wat makkelijk, maar ik denk dat ik mijn steentje ruimschoots bijdraag. Dat vliegticket was natuurlijk alles behalve groen, maar ik heb geen auto, een geen vlees en denk er op allerlei manier aan om de wereld niet te schaden met mijn gedrag. Maar soms vind ik het maar al te moeilijk.

Beautiful Bali

Wat een prachtig eiland!! 

Eigenlijk jammer dat het best toeristisch is, 'puur' is het in elk geval niet overal meer. Het is dubbel, toeristen zijn een belangrijke bron van inkomsten, maar tegelijkertijd brengen wij ook zoveel mee dat het echte Bali gevoel laat verdwijnen. Talloze pizza & pastabarren (eerlijk, de Nasi Goreng komt mij inmiddels ook mijn neus uit!), koffie uit het Westen & luxe resorts met luxe broodjes & heerlijke smoothies. De natuur is natuurlijk wel hetzelfde, maar nu ben ik bijvoorbeeld in Ubud, een plaatsje waar Julia Roberts al neerstreek in 'Eten, bidden & beminnen', het is hier echt heel mooi, maar ook een beetje verpest door ons, toeristen. Ik heb veel gezien, maar mijn verwende westerse maag & darmen waren niet bestand tegen al die bacteriën hier. Ik heb ook eens een fles water gedronken, gesealed en al, maar het rook echt muf! Door die opholgeslagen darmen heb ik me knap beroerd gevoeld - gevolg: heimwee. Ik wist niet dat dat zo'n ellendig gevoel kon geven zeg. Ik heb het mezelf behoorlijk lastig gemaakt, ik zat mezelf goed in de weg!! Ik wilde zo graag naar Bali terug (ik was vlakbij Lombok), en ik had een bootticket voor de dag erop geboekt. Toen zag in de verte wat wolken, bij Lombok. Duhhhhh, bergen. Die kant hoefde ik niet op, maar ik moest naar PadangBAI. Ik ging er een dagklus van maken; uitzoeken hoe het weer in Padangbai was. Op mijn telefoon zocht ik Padang op, en daar stond het; werkelijk noodweer. Echt niet overdreven. Het ging flink tekeer in Padang. Ik was een paar dagen eerder op een ander eilandje, waar vanwege hoge golven geen boten op & af mochten; deze dame in paniek! Ik ben alle toeristenbureaus bij langs gelopen om te checken of er boten gingen voor de volgende dag. Iedereen zei me dat het bloedmooi weer zou worden, dus alle boten zouden gaan. Ik dacht, ze begrijpen me gewoon niet. Ik heb toch echt gezien dat het stormde, en niet zo'n beetje ook. 's Avonds bij de (vrij onprettige & aanrakerige) eigenaar van mijn 'cottage' eens gevraagd hoe hij er over dacht. Als het niet zo oliedom zou zijn, had ik er wellicht om kunnen lachen, toen hij me vertelde dat het om Padang ging, Sumatra. Heel ver weg van hier! 

Inmiddels op Bali, morgen vertrek ik naar huis. Daar kijk ik naar uit. 

Ik heb veel plannen gemaakt, daar kom ik gauw op terug! Ook veel boeken gelezen, de recensies houden jullie nog tegoed :). 

Eten, bidden & beminnen

Ik zit in mijn hempje, rokje en versleten flipflops (heee, het is weer but nothing new month!) in een guest house in Ubud, mijn eerste vakantiedag te overdenken. Met een bintang biertje naast me. Beter kan niet. Ik heb een goede vlucht gehad, 7 uur geslapen en een halve film gekeken, maar was ook licht nerveus. Dat kind van 23 naast me dat me zo 'brave' vond, 'reaaaaallllly, travelling all by yourself?', hielp niet per se. En ze noemde ook allemaal dingen op die ik niet had geregeld. Dan duren 17 uren laaaaang! Maar I survived & zit hier best chill te zijn in het midden van Bali, decor van het boek 'eat, Pray, love'. Dat bidden geloof (ha,haa!) ik wel, maar eten komt hier echt heel erg goed & dat beminnen moeten we nog maar even zien. In elk geval geloof ik niet dat ik alleen maar vegetarisch eet, ik heb geloof ik wel een hap kip gehad al. Hoewel hier heel veel vegetarische & zelfs vegan restaurants zijn. De goedkope trip die ik boekte inclusief lunch, daar was de kip meegebakken in de rijst. I'll survive. Op vakantie ga ik er geen ding van maken, ik doe mijn best om het zo goed mogelijk te doen. En in de warungs zijn zoveel mogelijkheden voor veggies, daar lukt het zeker! Ik heb ook niet het idee dat het bio-industrie fabrieken staan, de kippetjes hebben het hier wel wat beter voor elkaar dan in het westen. Morgen ga ik mountainbiken, daar heb ik zin in! 

----

Inmiddels dag 3 alweer, en de mountainbiketrip was heel erg gaaf! Ik heb altijd wel wat bedenkingen bij al die toeristische dingen, maar ik denk ook dat dat niet voor niets toeristisch is. Het is de moeite waard blijkbaar. 

Ik ga vanmiddag naar het strand & blijf daar de komende dagen. Ik vind het eiland wel klein, om echt te reizen, om die reden had ik hier nog wel even kunnen blijven. Vandaag & morgen blijf ik in Sanur - een badplaatsje. Dan zien we donderdag weer verder! Voor nu is een paar dagen op het strand een heerlijk vooruitzicht. En het is een fijn idee dat ik elke dag mensen ontmoet, waar ik even mee optrek. Dat komt ook op de volgende bestemming weer goed! Sommige mensen zijn weer wat gekker dan anderen, sommigen slaan echt door in het reizen, en het reizigersbestaan. Ik ben gewoon op vakantie, en daar kijken ze toch wat op neer, heb ik het idee. 

Ik laat nog van me horen de komende dagen! 

Tradities, delen & geven en die verdomde Amsterdamse horeca

Ik kan gewoon niet geloven dat we nu weer de discussie vieren over zwarte piet - en dat die al in augustus begint. Ik begrijp het overigens volledig en sta er helemaal achter dat we zwarte piet ter discussie stellen. Voor mij was het altijd een leuk feest, maar waar samenlevingen veranderen, veranderen ook de tradities, lijkt me. Als mensen er aanstoot aan nemen, dan lijkt me dat fair enough dat we iets onder de loop nemen. En als je (ik) er dan eens met een vergrootglas naar kijkt, dan is het ook een beetje een awkward traditie. Ik begrijp niet dat anderen daar anders over denken, en dat we nu dus opnieuw dezelfde discussie voeren. Maak ze groen, geel, blauw en roze en geef ze een iets minder slaafs karakter. Ik krijg ook echt jeuk aan alle kanten als Geert & friends hier moties over indienen en zwarte piet claimen. Alleen dit al, maakt toch dat de discussie is afgesloten voor weldenkende mensen?! En zwarte piet.. Die bestaat niet, dus hij zal het allang best vinden.

Afgelopen week was de facebookpagina 'Amsterdam deelt en geeft' op de radio. Het is een Facebookpagina waarop van alles wordt weggegeven, ik had er al eens eerder over geschreven. Het is tegen verspilling van spullen - van schoenen tot potjes en van eten tot tafeltjes, echt van alles komt voorbij. Ik heb al best veel weggegeven en het geeft mij zo'n goed gevoel dat spullen nog weer verder leven. Ik vraag me vaak af waar deze drive vandaan komt, ik denk dat ik ben opgegroeid met het idee dat je niet zomaar van alles kunt weggooien en dat je je geld maar een keer kunt uitgeven. Dat heeft er niet zoveel mee te maken, maar dat heeft mijn omaatje vaak genoeg gezegd. 

Ik draag mijn steentje in elk geval op deze manier bij, en heb al wel wat vrienden aangespoord dit ook op deze manier te doen. Één vriendin was overigens verrast dat ze 0 reacties had op een paar laarzen, niemand wilde ze. Terwijl ze zelfs twijfelde of ze ze wel weg moest doen. Maar het gebrek aan reacties zei genoeg ;). Leuk als dit initiatief in andere plaatsen ook wordt opgepakt! 'Den haag deelt en geeft', 'Assen deelt en geeft' - ik opper maar wat..

Ik woon zelf een beetje in de ghetto van Amsterdam, en vind het hier heerlijk. Het is een fijne mix van van alles en nog wat. De ramadan wordt gevierd, om de hoek wordt een prachtige moskee gebouwd, en tegelijkertijd worden de hipste barretjes geopend, en vinden biologische en ecologische en dynamische initiatieven gretig aftrek. Vaak zijn die barretjes een aanwinst, en bevestigd het personeel niet het beeld van horeca in Amsterdam; arrogant, duur en langzaam. Helaas heb ik in de afgelopen week wel twee keer een onaangename ervaring gehad. Een bak nootjes waarin nog iets overbleef, namelijk een muizenkeutel. Iets anders konden we er niet van maken. 'ja, inderdaad, dat is een muizenkeutel, ja dat heb je in Amsterdam', was de reactie dan ook van het meisje achter de bar. Duhhhh, je zou er ook voor kunnen kiezen je keuken schoon te houden en je bakjes te checken voordat je er 4 euro voor durft te vragen! En gisteravond dronk ik met leuk gezelschap een cocktailtje (ja, dat doet maar ;)) op een rooftopbar, bij mij om de hoek - een nieuw hotel achter een gevaarlijk park, maar gelukkig was ik in goede handen. Ik ben nog nooit zo onwaarschijnlijk onbeleefd geholpen. Ik heb zelfs een klacht ingediend, per mail. Dat is trouwens wel lucratief, want we kregen een cocktailarrangement (oh ohhhh, dat gaat natuurlijk nooit goed) aangeboden. 

Ik vind het vaak moeilijk in de waan van de dag stil te staan bij de dingen waar ik blij van word. Ik hou nu bij wat dat is per dag en ook wat minder leuk was. Dat houdt mij bij de les en ik probeer zo steeds dichter bij mezelf te komen (ok, je mag een teiltje pakken ;)). 

Gister heb ik heerlijk in de keuken uitgepakt, met verse producten - ik werd er zo blij van. Voor mezelf koken vind ik vaak niet zoveel aan, maar als ik niet lekker voor mezelf kook, wie doet dan?! Dus vaker lekker de keuken in. En daarna dus goed schoonmaken. 

Ook ben ik helemaal in de boeken en lees er lustig op los. Zo fijn! De volgende keer kom ik met een paar recensies en aanraders, er zijn een paar boeken die ik jullie niet wil onthouden!

Morgen gaan we met kantoor meerennen met de dam tot damloop, nog even een bordje pasta eten en dan lekker op tijd naar bed! Genoeg getraind, hopelijk zit er een toptijd in!

Just another week

Het bijhouden van de blog zit niet -zelfs na een jaar- in mijn systeem. Ik heb genoeg momenten waarover ik iets kan schrijven, maar het komt vaak genoeg niet in me op om het even op te schrijven. Maar nu in de trein naar Drenthe (je haalt het meisje wel uit Drenthe, maar Drenthe niet uit het meisje), genoeg tijd om even bij te schrijven. Vrije dag vandaag, omaatje van de trap gevallen en voordat ik op vakantie ga, even kijken hoe het ermee gaat. De arme. 

Ik ga over een kleine drie weken naar Bali. Het lijkt erop dat iedereen daar wel eens is geweest, behalve moi. Veel tips gekregen, nog niets geboekt en dat schijnt prima te zijn. Gelukkig checkte ik op tijd wat voor visum je moet hebben; mijn paspoort moet ik nog vernieuwen. Echt iets voor mij om daar in de week zelf achter te komen. 

Dit weekend met m'n vriendinnen van de basisschool zelf sushi gemaakt. Was zo lekker en als je me vraagt wat het leukste moment van de week was, is dat toch wel het samen iets nieuws uitproberen in de keuken met m'n oudste vriendinnetjes. Ik moet altijd zo heerlijk lachen met ze. Het komt niet elke dag voor dat ik in een deuk lig en niet meer bijkom van het lachen. 

Verder heb ik het Zwanenmeer gezien, eentje van m'n bucketlist. Afgevinkt. Echt prachtig!! 

Over de training voor de dam tot damloop, ik ben lekker bezig en de paadjes in het Vondelpark hebben geen geheimen meer voor me. Het is ook nog zo'n mooie nazomer, echt genieten is dat! Ik ren nu drie keer per week, echt fijn. 

Ik ben weer bezig met een rondje oude spullen weg te geven en op Marktplaats te verkopen, het lijkt wel of het niet ophoudt, ik raak maar niet af van de spullen die overtollig zijn bij mij. In elk geval een paar laarzen verkocht en oude gympies. Zo zie je maar, een extra zakcentje op Bali is natuurlijk welkom! 

Zeker nu ik mezelf ook heb getrakteerd op een paar fantastisch mooie schoentjes. 

Vlees & Guru's

Ik heb deze week vlees gegeten! Een vol bord met gehakt. Voor velen zal dat niets geks zijn, maar ik heb al vijf jaar geen hap vlees op. Ik kwam thuis na een rondje sporten in het park, en mijn onderbuuf gaf op de whatsapp aan dat ze genoeg te eten had. Een leuk systeem, waardoor je elkaar wat vaker spreekt dan alleen in het trapgat. Ze stond er alleen geen seconde bij stil dat ik geen vlees eet. Na hap 1 kwam ik er achter dat er vlees door de pasta zat. Ik heb het opgegeten, omdat ik wist dat ze altijd biologisch kookt, en omdat ik me de laatste tijd wel eens afvroeg of ik niet af en toe goed en biologisch vlees wil eten. Het was een goede testcase! Ik vond de smaak heel lekker, en herkende het ook direct. Maar ik wil niet bijdragen aan het eten van vlees, ook niet incidenteel. Ik heb niet mijn vinger in mijn keek gestopt, zo spastisch en principieel ben ik gelukkig niet, maar ik sta nog steeds volledig achter mijn vleesloze leven. Ik denk dat het heel gezond is om af en toe stil te staan bij principes en de manier waarop je in het leven staat. Is dat nog steeds de manier waarop je wilt leven en wilt zijn. In de loop van de tijd kan dat natuurlijk best veranderen. 

Verder heb ik besloten dat het bikramyoga avontuur voor mij weer over is. Ik weet dat een sport waarop mijn spieren gerekt en gestrekt worden heel goed voor mij is (voor iedereen), en dat voor de rust in mijn hoofd en ontspanning het heel fijn is om anderhalf uur met concentratie en oefeningen bezig te zijn. Maar niet in een ruimte van 40 graden, waarbij het zweet van de buurman over mij heen klotst, die zo zwaar aan het in- en uitademen was dat ik totaal uit mijn concentratie raakte. Ik zag ook sterretjes van al die oefeningen, in die hitte. Leek me niet de bedoeling bij een vorm van ontspanning. Ik heb Mr Bikram himself ook nog opgezocht op YouTube, en hij is ook niet mijn guru. Rather narcistic guy! Ik vind het daarbij ook niet goed voor het milieu. Misschien kom ik over anderhalve maand op Bali mijn guru wel tegen. Ik heb het boek 'Eten, bidden en beminnen' weer uit de kast gehaald en ik zie het helemaal zitten! 

Deze week heb ik mijn culturele gemiddelde weer wat opgeschroefd, ik ben naar de toneelvoorstelling 'een pure formaliteit' van Orkater geweest. Een mooie voorstelling, en ik raad iedereen van harte aan om Orkater te volgen en naar hun voorstellingen te gaan. Altijd bijzonder  vanwege de combinatie met muziek. www.orkater.nl

Weekendje Amsterdam

Weekend in Amsterdam, ik ben lekker aan het rennen, heb de Uitmarkt bezocht en voor het Van Gogh Museum programmaboekjes uitgedeeld op diezelfde Uitmarkt, wijntjes gedronken met ander groen meisje Linda, en gegeten met vriendin Karlijn. Ik heb mijn huis opgeruimd, mijn kast uitgespit en ben me aan het opmaken voor een drukke & culturele week. Veel activiteiten, en ik ga naar leuke voorstellingen. Tussen de bedrijven door probeer ik mijn sportritme vast te houden. Bij mij is de grens tussen fanatiek sporten en niet van de bank afkomen helaas dun! Ik voel me zo goed als ik wel sport & me daar aan overgeef, maar ik ben toch benieuwd hoe het kan dat het soms (vaak) zo moeilijk is de bank af te komen. Volgens mij hebben zoveel vrouwen hier last van! Ik vind het fascinerend. (Schreef ze terwijl ze nog in haar pyjamapak op de bank lag, terwijl ze ook bij een hardloopgroepje had kunnen aansluiten). 

In elk geval, die leuke culturele activiteiten, naar de opera, naar een gratis te bezoeken lunchvoorstelling in het muziekgebouw, naar een zondagochtendconcert en naar de première van Orkater. Ik bof maar! 

Sporty Spice

Ik heb het sporten weer helemaal herontdekt. Dolblij ren ik als een hinde door bos & park, en zweet ik me de rambam bij de bikramyoga lesjes. Dat eerste is vrij groen denk ik. Een paar schoenen, een shirt & een broek - en gáán in de vrije natuur! Ik heb ook alweer zulke leuke plekjes ontdekt, en zaterdag aanstaande ga ik weer een nieuwe route lopen. De hardloopevents waar ik af & toe aan mee doe, zoals de dam tot damloop straks eind september, zijn minder groen. Veel verspilling; bekertjes, sponsen, medailles, flesjes drinken. Maar het levert ook veel op, al die fitte mensen die aan dit soort events meedoen, zijn natuurlijk goed voor de samenleving. Ik ga heel lekker in elk geval en zet in op een toptijd in september.

Dat bikramyoga, dat is een ander verhaal. 90 minuten zweten in een ruimte van 40 graden Celsius. Ik had het wel eens eerder geprobeerd, maar destijd was ik niet zo enthousiast. Ik denk dat ik het enige tijd niet echt begreep, dat hele yoga. Ik heb het weer een kans gegeven, en vond het heel fijn. In die hitte beweeg je soepeler, wordt je hoofd lekker leeg & raak je veel overtollig vocht kwijt. En slaap je nadien verrukkelijk! Ik denk alleen niet dat het erg groen is, de verwarming thuis op 40 graden zetten levert een mega energierekening op in elk geval. 

She's back!

Nieuwe ronde, nieuwe kansen; ik laat weer van me horen. Niet alleen meer over 'niets kopen', dat project is afgevinkt (thank God!), maar ook over andere dingen des groene levens in met name Amsterdam. En alles waar ik verder nog over wil schrijven. Liefdes, sporten, familie, vrienden, vakanties, werk.. Ik maak genoeg mee! 

Eerst dat gekke project, inmiddels al bijna een maand weer aan het spenden! Nee hoor, dat valt op zich wel mee. Ik ga zeker doorzetten en ik blijf mensen stimuleren niet voor elk gat in de broek een nieuwe te kopen en dat elke kapotte schoen een tweede leven kan hebben door hem even naar de schoenmaker te brengen. Dat je oude kleding niet weg hoeft te gooien, maar in bakken voor het goede doel kan gooien (weggooien, dat doet toch niemand meer, neem ik aan - zo'n bak staat op elke straathoek?!), te oude spullen bij de h&m kan brengen bij h&m conscious (wel oogkleppen op doen, het is natuurlijk een salestechniek - duhhh), er blijkbaar een hoop mensen zijn die je lelijkste meuk in huis willen hebben (met alle respect natuurlijk) - je plaats gewoon een advertentie op de facebookpagina Amsterdam deelt&geeft (of waar je ook maar woont deelt&geeft) en je een eigen boekenruilplek kan maken voor je huis voor al je oude boeken (voor als bijvoorbeeld je boekenkast in elkaar stort en je zoveel rommel blijkt te hebben). En zo kan ik nog even doorgaan met het geven van allerhande tips hoe je oude zooi weg te doen. Ik heb ook vriendinnen die bij mij hun zakken oude rommel komen brengen, kan gewoon - ik fiets de halve stad door om arme studentjes die een nieuwe stageplek hebben van een nieuwe garderobe te voorzien, mensen in de bijstand in sollicitatiekleding te hijsen (dressforsuccess.com (of.nl)) en toneelgroepjes blij te maken met nieuwe verkleedkisten vol met bruikbare spullen (sorry meiden - ooit was het in de mode denk ik). Het enge is, ik heb er echt heel veel plezier in, dit soort projectjes. 

En nu de tips voor hoe er toch leuk uit te zien, zonder al die nieuwe spullen:

1. Denk na; een leuke persoonlijkheid krijg je niet van die fast fashion winkels in de Kalverstraat. Als iets goedkoop is, bedenk dan dat zeer waarschijnlijk iemand een prijs voor heeft betaald. Uitputting, kinderarbeid, veel te lage lonen. Het bestaat, en voor onze neus laten we het gebeuren. Voor jouw korte geluksmoment. Rather selfish, right?! 

Als je iets leuks nieuws wilt, snap ik best - human after all -, maar verdiep je dan alsjeblieft in de wat duurdere, duurzame bewustere merken. Goed, bewust, groen gaan hand in hand samen met mooi en fashionable. Point taken?!

2. Marktplaats biedt een hoop voor minder en je geeft spullen een nieuw leven. 

3. Wees toch ook blij met wat je hebt. Ga creatief om met je tijd en geld - een ervaring is zo veel waardevoller dan een propvolle garderobe! 

Wat was het moeilijkst?

Eigenlijk niets. Een jaar vliegt voorbij. Ik ga niet weer mezelf ontzien een jaar, maar mensen vinden je nog steeds leuk in tweedehands (sorry, vintage) kleding, je bent echt niet een sufferd als je iets gemaakt hebt, ipv een cadeautje geeft en de conclusie is dat het leven meer biedt dat kopen, kopen, kopen. Dat blijkt wel nu de wereld in de fik staat. Maar dat heeft er verder ook weinig mee te maken eigenlijk. Maar oneerlijk is het wel verdeeld allemaal. 

Ok lieve mensen, jullie horen elke week weer van me! Volgende keer vertel ik iig waar ik mezelf op heb beloond! 

1 juni: nog 2 maanden te gaan

Eerlijk is eerlijk, er zijn dagen dat ik mezelf bijna niet in de hand heb. Hoe kan dat nou toch, ik sta zo achter het idee! Maar de prikkels zijn soms niet te doen - en de mooie dingen in winkels doen wat ze moeten doen; ze raken mijn koopgrage ik. In Groningen met mijn altijd goed uitziende vriendinnen hielp natuurlijk niet. Ik in 2e hands kleding outfits, terwijl de rest er hip & happening & in het nieuw gestoken uitzag - de ene broek nog leuker dan de ander. Ik had zo zin om daar bij te horen, op te gaan in dat - en mijn jaar even te laten voor wat het was. Maar, dat heb ik natuurlijk niet gedaan - hoewel ik wel wat ansichtkaarten heb gekocht. Maar dat is een investering in vriendschap en andere relaties, heb ik mezelf even wijsgemaakt. Het komt er dus op neer dat als ik mezelf niet teveel blootstel aan de inmiddels welbekende prikkels, het wel goed komt die laatste maanden.

Mijn hoogzwangere vriendin K. heeft bij mij een tas met heel veel kleding gebracht, om te verkopen in de IJhallen, weg te geven aan mijn taalmaatje L. en te posten op de facebook pagina 'Amsterdam deel/geeft'. Een te gekke pagina, waar mensen die spullen over hebben, dit plaatsen om op te laten halen door mensen die dat item wel willen hebben. Werkelijk van alles komt voorbij! Blijkbaar is voor alles nog wel een markt. Bijvoorbeeld de rage uit de jaren 80 of misschien 90 - de speentjes om aan kettingen te hangen. Die rage is aan Drenthe niet voorbij gegaan, maar gelukkig wel aan ons. Dit soort 'flauwekul' mochten wij niet hebben van mama Weide, misschien staat zij wel aan de basis van mijn haat/liefde verhoudingen met spullen en kleding. Ook plaatsen mensen die het zich niet kunnen veroorloven oproepjes voor kleine cadeautjes voor hun kinderen. Werkelijk hartverwarmend. En spullen waar nog wel steeds behoefte aan is, komen zo weer heel goed tot hun recht. Ik vind het mooi.

Waar mensen waarschijnlijk niet op zitten te wachten, is de zak 'Vamp' kleding. Vormloze vestjes, krappe T-shirtjes en het spijkerjackie - dat ook enigszins de plank missloeg. Het was het vanaf het begin net niet, deze jas. Maar oh zo belangrijk, die clubkleding. Was het toch maar duidelijk bij welk hip groepje je hoorde. In elk geval heb ik bedacht dat ik een goede bestemming ga vinden, ideeën zijn welkom! 

Komende week gelukkig even niet teveel prikkels. Gelukkig, omdat ik me er toch niet zo gelukkig bij voel. Het raakt mijn onzekere ik. Wel veel cultuur (verrassend genoeg, als je werkt bij het Van Gogh Museum), Voedselbank Cultuur afspraken, een gezellig Amsterdams festivalletje, sporten en een pinksterweekend Texel met mijn zus. Van het begin van dit jaar kan ik me herinneren dat ik me dààr absoluut niet ongelukkig hoef te voelen en zorgen hoef te maken dat de prikkels mij om te oren vliegen. 

Logeerpartijtjes

Nichtje Fiene heeft het weekend bij mij gelogeerd! We hebben het heel goed gehad; we zijn in het theater geweest, we hebben geglijd van de glijbaan, gespeeld in de zandbak en gefietst door het Vondelpark. We zijn vriendjes geworden met Guusje en Tijn, we hebben Pim en Pom gekeken, Floddertje gelezen, geslapen bij elkaar in bed, ik ben zes kunstwerken rijker en een ervaring om nooit te vergeten. Wat een fijn weekend. Ik voelde me zo rijk, met zo'n prachtig poppetje achter op de (geleende mama-) fiets. En ik vind het voorlopig nog wel even relaxed dat ze na zo'n fijn weekend weer naar haar papa & mama gaat.

Verder maak ik mij op voor een weekend naar studiestad Groningen. Heerlijk om met de meiden terug te gaan naar al die herinneringen. In de 'Vamp' tijd zijn er heel wat 'Vamp' items geproduceerd; jassen, vesten, shirts, armbanden. 'Vamp' is de naam van onze jaarclub. Hilarisch als je de foto's terug ziet - met die blote billengezichten en bierkilo's en Timberlands - èchte Vamps ;). In elk geval gaan we met al die kleren die destijds zo belangrijk waren (en intens lelijk!) terug naar Groningen. Heel veel zin in! 

Het is inmiddels 13 jaar geleden dat we elkaar leerden kennen en het voelt als een andere Martine en een ander leven - 13 jaar geleden! Ik sprak laatst iemand die vertelde toen we met elkaar gingen eten tijdens de eerste periode na de 'ontgroening', ik een ovenpasta wilde maken, waar (slag) room door moest. Had ik een bus gezoete slagroom gekocht! Hilarisch en ergens ook gênant.

Over dat andere logeerpartijtje volgt misschien binnenkort nog meer! In elk geval weet ik inmiddels dat er nog onontdekte plekjes in Amsterdam West zijn. Wat woon ik toch in een mooie stad! Hoewel ik de laatste tijd merk dat ik Drenthe mis. Zou ik daar ooit weer terecht komen? Op weg naar mijn werk hoorde ik iemand zeggen langs de weg: 'nou, muttn we nog maar ebn kiekn hoe we we doar komn'. Klonk heerlijk. Op de bus waar deze meneer naast stond, stond 'Drenthe tours'. Het bevestigt overigens wel weer het vooroordeel dat alle Drenthies plat praten - maar misschien is dat ook wel zo. 

The summer of 2014

De zomer is officieel begonnen! Heerlijke temperaturen, de zonnestraaltjes voelen heerlijk aan op de huid, de zonnebrandcremes smeer ik met liefde en de zomergarderobe kan weer aan! Nu ben ik leuker in winterkleding, en vind het ook een gedoe met die blote benen enzo, maar toch. Tegen die heerlijke zonnestralen kan niets op! Dus ook tijd om de balans op te maken voor wat betreft mijn zomerkleding. Ik doe het goed op niet goed lopende, maar wel mooie open schoenen - daar heb ik vier paar van. Op de foto een paar 'nieuwe', gekocht tijdens Koningsdag - voor 3 euro. Het was even onderhandelen, maar we kwamen eruit gelukkig. Ik heb een paar leuke 'oude' rokjes teruggevonden. Mijn vrienden vanuit Groningen zullen wel het rokje op de foto herkennen, dit is inmiddels antiek! Gekocht toen vriendje A. mijn eerste verkering uitmaakte en ik in twee weken acht kilo kwijtraakte. En dit inmiddels taillerokje losjes om de heupen hing ;). Those were the days. Op zich zouden een paar extra shirts helpen mij de zomer door te helpen, maar tja - ik heb nog wat maandjes te gaan. En ik heb al het gevoel af en toe gesmokkeld te hebben, dus ik ga niet meer speuren naar vintage. Ik probeerde nog even de kast van liefste zus L afgelopen week, maar het is ook zo wat haar kasten leeg te roven, omdat ik nu zo nodig moet.

Om je outfitje wat op te spicen, zonder nieuwe kleding aan te schaffen

- poets eens je schoenen, moet je zien wat een verschil het maakt

- breng je oude sieraden die het waard zijn, maar stuk, naar de juwelier voor een oplapbeurt

- ditzelfde geldt voor je schoenen, spijkerbroeken, shirts en tassen

- draag een haarband - helemaal het voor de zomer van 2014

- ga lachend door het leven, een lach is immers gratis - en staat altijd zo gezellig!

Winkelen

winkelen. Absoluut niet mijn bezigheid, vreselijk vind ik het zelfs. Ik hou van mooie spullen, ik ben dol op er mooi uitzien - maar dat proces er aan vooraf, just torture. Ik vind het echt niet leuk. Winkel in, winkel uit - tl lichten waar je hoe dan ook lelijk van wordt, spullen waar je een mening over moet hebben, passen in veel te krappe hokjes, winkelmedewerkers die je van alles aansmeren, mensen in zo'n winkel - nee hoor, mij niet gezien. Ik ben nu redelijk ver in mijn jaar niets nieuws kopen behalve een nieuwe wasmachine, en mis het dan ook echt niet. Sterker nog, ik voel echt opluchting als ik mensen hoor praten over bijvoorbeeld de Bijenkorf, echt verrukkelijk dat ik daar niet naar binnen hoef. Soms kan je daar lopen over de koppen, dat doe je toch niet voor de gezelligheid? Het 'de stad in gaan', het klinkt zo ouderwets. Het is vaak ook zo'n tijdelijk genot, nieuwe spullen, kan ik me nog herinneren. Maar goed, ik wil dus wel leuke spullen en ik wil er ook leuk uitzien. Ik heb dus volledig het second hand vintage ontdekt. En vintage winkelen is echt anders dan op zoek gaan naar nieuwe spullen. Het is als op zoek gaan naar een schat, een soort spannende zoektocht, met in die winkels gelijkgestemden. Geen opdringerige verkopers, geen spullen waar identiteit uit gehaald moet worden, geen kleding waarbij je je afvraagt hoe het tot stand is gekomen - echt een leuke nieuwe hobby. En ook niet zoveel mensen in een winkel, het vintage winkelen is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd.  Vanaf augustus kan ik ook weer gaan winkelen in de normale winkels, mijn vriendinnen denken echt dat ik daar weer naar uit kijk. Needless to say: NOT. Collega's vragen zich af of ik een lijst heb gemaakt met dingen die ik wil aanschaffen omdat ik het zogenaamd verdiend heb, er worden winkelafspraakjes gemaakt. Ik moet er niet aan denken. Het wordt een buy nothing new leven, met hopelijk nog heel veel vrijmarkten, pop up stores met vintage, marktplaats aankoopjes en bookcrossing deals. 

Oranje boven!

Koningsdag, een nieuwe naam, een nieuwe datum; hetzelfde idee. We vieren de monarchie en de verjaardag van onze Koning. Ik ben er blij mee, want mijn kast kan wel een oppepper gebruiken. Want met Koningsdag mag alles verkocht worden en is van alles te koop voor een appel en een ei! In mijn buurt was niet veel te beleven, maar richting het Vondelpark was van alles te doen en stonden veel mensen met te gekke dingen langs de weg! Ik heb goed gescoord!! Twee shirts, een te gek geborduurd schilderijtje (mijn vriendinnen waren niet zo enthousiast als ik ;)) een paar goeie sleehakken voor de zomer, een zonnebril en nog een blouse. Alles in de wasmachine, hopen dat het past (dat is het nadeel, zo passen midden op straat is niet ideaal) en ook de zomer komen we door! Ik ben echt nog steeds shopverslaafd, het is een oerdrift geloof ik, waar ik me maar aan moet overgeven :). Maar dus tweedehands. De eerste koningsdag is dus geslaagd, gezellig met vriendinnen, af en toe een biertje gedronken, wat dansjes gewaagd in het zonnetje, naar de boten gekeken in de gracht met lichte jaloezie en het aanbod afgewezen van een knappe onbekende man of hij mij mocht zoenen. En dat alles in allemaal oranje gadgets die weer goed van pas komen uit de oude doos. 

Vorige week heb ik mijn kledingkast uitgemest en van alles op marktplaats gezet. Zo af en toe is het heel handig en best lucratief; ik heb best veel verdiend. Het is even wat moeite, ik had mijn best gedaan op leuke teksten bij de kleding en schoenen, het moest allemaal verstuurd worden en het kost ook wat tijd, via de mail worden er afspraken gemaakt. Maar al met al ben ik tevreden - al die spullen lekker weg, op naar een tweede leven en ik heb er wat aan overgehouden. 

Ik heb nog vier maanden te gaan - en mijn voornemen is om elke week weer trouw jullie op de hoogte te houden van mijn laatste maanden niet kopen. Misschien kan ik jullie nog inspireren! Het leven is heel fijn als het niet om nieuw nieuw nieuw gaat, maar als je kunt genieten van recyclen en herontdekken. En van belevenissen en nieuwe ervaringen. 

Kleine wasjes, grote wasjes

Ik had me al even voorgenomen niet elke dag in de week vol te proppen, iets meer in het 'nu' te leven en te genieten van het huiselijke. Ik at ongeveer elke dag buiten de deur of ik had eters. Voelde als ik wel thuis was, de druk om te gaan sporten of iets cultureels te doen. Lekker onrustig dus. Terwijl het ook zo heerlijk kan zijn thuis te zijn, boekjes te lezen, gezond te eten en tv te kijken. En huishoudelijke klusjes te doen. Ik vraag me wel eens af of als je iets zo erg vreest, het dan juist uitkomt, omdat je er zo mee bezig bent? Of voelde ik gewoon aan dat mijn wasmachine met z'n laatste jaartje bezig was? Elke keer als ik was schoon had, was ik blij dat hij weer een wasje had gedraaid. Ik zat woensdag lekker in mijn joggingpak op de bank, en had de wasmachine aan. Ik kreeg een terecht appje van onderbuurvrouw. Dat mijn wasmachine wel heel veel kabaal maakte. Ik sprintte direct naar de badkamer - en niet overdreven, mijn wasmachine was enorme sprongen aan het maken - hij 'stond' een meter verder in de badkamer. Ik had direct een monteur gebeld en die wees mij er fijntjes op -even, kunnen die ras Amsterdammers iets minder direct worden, de charme van dat directe ontgaat mij compleet! - dat mijn wasmachine zijn beste tijd had gehad. Dat hoorde hij door de telefoon. Ook knap, trouwens. Maar om een lang verhaal kort te maken. Ik heb een nieuwe (!) wasmachine gekocht. Niet tweedehands, mijn wasmachine is niet gemaakt, maar ik heb gewoon een nieuwe. Dit heeft als voornaamste redenen dat dit gewoon een heel groen apparaat is, ik nogal blij word van schone was, ik drie hoog woon en geen idee had hoe ik zonder man (gaan we weer..) een wasmachine boven zou krijgen en mijn oude naar beneden. Hij staat er nog niet, ik moet een weekje zonder wasmachine. Dan kom ik vast weer pareltjes in de kast tegen die alweer even niet zijn gedragen.

Zoals net, ik heb zojuist mijn Minnatonka's weer gedragen. Van die leuke schoentjes met sliertjes. Ze zijn al best even oud, maar zitten nog verrukkelijk. En ik denk eigenlijk dat ze ook nog hip zijn. Iemand een idee? 

Boeken, pareltjes in het bos, talking dress en lekker hardlopen - ik heb veel te vertellen

Die boeken, die blijven in de weg staan. Ik heb: even geen boekenkast meer, teveel (slechte) boeken - maar nog wel in goede staat, geen opbergruimte en een enorme behoefte om nobel te doen. Dus de boeken met toptitels als 'Chanel Chic', 'Shopaholic', 'baantjer en de moord met de pen' (deze bestaat denk ik niet echt, Appie Baantjer heeft veel moorden opgelost, maar de moord met pen is nog onopgelost), 'Fifty shades of Grey' (ik werd er gewoon een beetje misselijk van) en 'Alys, always' (echt heel slecht!) mogen wat mij betreft weg. Ik had al inspiratie opgedaan bij de koffiebarren waar bookcrossingkasten staan, maar ik wil er alleen geen boek voor terug, voordat ik die grote stapel 'nog te lezen' heb weggewerkt. En bij mij in de straat stond een bankje met boeken om mee te nemen. Zo makkelijk kan het dus. Zie hieronder het werkelijk verbluffende resultaat - in een paar uur: allemaal weg. Het maakte mij echt intens gelukkig. 

Er komt een vervolg!

Verder ben ik in het kader van nieuwe dingen doen en ontdekken zonder te consumeren naar een verrassend mooi plekje in het Amsterdamse Bos geweest, een bloesemveld. Echt waanzinnig mooi. Het gezelschap hielp zeker er een heerlijke middag te maken, maar zelfs al was ik daar alleen had ik er vast ook enorm van genoten. Ik heb ter voorbereiding op de marathon heel veel rondjes Amsterdam Bos gedaan en wist vrij zeker dat ik alle plekjes wel had gezien, maar niet dus. Van dit pareltje had ik nog geen idee. 

Vanmiddag heb ik de 'Zandvoort Circuit Run' gelopen, 12 km door duinen, over strand en over het circuit van Zandvoort. Er deden duizenden mensen mee, heel goed dat vandaag veel mensen hebben gesport. Het was heerlijk weer, af en toe wel een beetje zwaar dus. Hoe heerlijk ik het vond, ik heb, nu ik zo groen bezig ben, me toch vaak afgevraagd of het niet groener kan. Al die bekers die weg worden gegooid tijdens de run, de medailles die worden uitgedeeld als herinnering komen vast bij iedereen thuis in een doos te liggen en al die flesjes AA drink die worden uitgedeeld. Ik heb nog geen oplossing paraat, maar er is vandaag in elk geval heel wat plastic verspild! 

Voor mensen die -net als ik straks in augustus (OMG, het is nog ver weg!)- groene kleding willen aanschaffen, is er een handige app, 'talking dress' heet het. Talking Dress is een boek over fair fashion, met nu een app. Een app met informatie over certificaten, keurmerken en goeie adresjes. Een gratis app! Ik zie dus geen reden waarom je het niet zou doen? 

What a beautiful day!

We hebben natuurlijk niet echt een winter gehad dit jaar, dus om nu te zeggen dat ik heel veel zin heb in de lente en de zomer, dat slaat nergens op. De fantastische zomer van 2013 is nog maar net voorbij. Ik zou op wintersportvakantie gaan, maar dat ging toch niet door. 'Gelukkig' voelen al mijn facebookvrienden die wel zijn geweest de behoefte om foto's van bergen en après skibarren te delen, dus het voelt wel alsof ik er een beetje van mee heb gemaakt. Ik heb ook geen ritje naar de Jaap Eden Baan gemaakt, voor een paar rondjes daar. Er heeft denk ik geen dag ijs gelegen op de grachten. Maar ik had toch een immense behoefte wel dat heerlijke wintersportgevoel te krijgen. Een beetje rozig, na een hele dag buiten en een paar biertjes daarna. Dat gevoel is onbetaalbaar. Maar de omstandigheden moet ik dit jaar zelf creëren. Ik heb een paar skeelers liggen, die komen uit de 3e van de middelbare school. Inmiddels ben ik 30, dus echt al 15 jaar oud. Op zijn minst! Een paar skisokken aan, een dikke trui aan, mijn hoofd insmeren met skicreme (grapje, dat heb ik niet gedaan) en gewoon maar gaan. Ik heb 3,5 rondjes park gedaan en met gevaar voor eigen leven en dat van anderen weer naar huis gegaan. Dat remmen is toch belangrijk. Ik heb veel bomen en verkeerslichtpalen van dichtbij gezien. Daar ligt dus een ontwikkelpunt, maar ik kon echt een paar professionals bijhouden in het park. Een paar slagen maar, maar toch. Het was heel lekker. 

Mijn vakantie zit er bijna op, vandaag is alweer de laatste dag. Het was een fijne week, maar het ging te snel voorbij. Ik heb geen dag lekker kunnen uitslapen, de biologische wekker ging gewoon om 7.00. En mijn voornemen elke dag iets cultureels te doen, is mislukt. Ik ben 2 x naar de film geweest, heb een boek gelezen, ben naar het Concertgebouw geweest (oh! Het is fenomenaal mooi daar en het stuk van Haiden was weergaloos, ik heb er zo van genoten) en ik heb een film thuis gekeken, c'est tout. De film thuis ging over Beatrix Potter, en ik vind het wel heel leuk dat ik iets meer weet over de schrijver van Peter the Rabbit, het boekje dat ik best vaak met nichtje Fiene lees. Ik heb elke dag gesport, en veel koffies gedronken. En klanten van de Voedselbank gestimuleerd naar cultuur te gaan (www.voedselbankcultuur.nl). En morgen ga ik het allerleukst doen, namelijk knuffelen met mijn neefje en nichtje. 

Oja, ik vertelde eerder over bookcrossing; bij de koffiebar bij mij in de buurt staat ook een bookcrossingkast. Ik vind het toch een leuk idee! En bij mijn buren staat een bankje buiten, met een aantal boeken die mensen mee mogen nemen. Ik ga dat ook doen. Veel leuker om mensen blij te maken met een boek, dan het bij grofvuil te zetten. Dat was ik hoe dan ook niet van plan overigens. Een mooie dag om een bordje 'boeken om mee te nemen - veel leesplezier' te maken. Ik ga het direct doen! 

Dear Mr President

Een week vrij in prachtig, zonnig Amsterdam! De president van Amerika heeft gister een bezoek gebracht aan mijn Mokum; een gek gevoel van trots maakte bezit van mij. Ik ging vol nieuw opgedane energie hardlopen in het Vondelpark, en dagdroomde dat ik hem tegen zou komen. Ik vind het een inspirerende man! Dat is wel grappig, ik ken hem niet eens. Maar hoe energiek, soepel en zelfbewust hij uit die Air Force One kwam, vond ik heel mooi om naar te kijken. 'Hi there Frans, I love your country'. 

Al hardlopend in het park kwam ik het hartverwarmende bord tegen: 'paddentrek, vrijwilligers aan het werk'. Mijn hart brak, wat mooi dat mensen zich hier voor inzetten. 

Deze week moet natuurlijk niet voorbij gaan zonder leuke dingen te doen. Het klinkt zo oppervlakkig, dat 'leuke dingen doen', maar het is zonde om te cocunnen deze week. Dus elke dag iets cultureels is de opdracht. Zondag ben ik naar De Uitkijk geweest, de oudste bioscoop van Amsterdam, met taalmaatje Linda. De film 'blue Jasmine' is echt heel leuk. I love Woody Allen. Gister naar een andere leuke bioscoop geweest, Cinecenter, naar de film 'The Grand Budapest Hotel'. Ook heb ik heerlijk op een terras in het Vondelpark gezeten. Wanneer doe je dat nu op een random maandagmiddag?! En ik ga zo naar buiten, op weg naar het Rijksmuseum. Of zou daar een mega rij zijn, nu Barack Obama daar gister is geweest? Het leek me wel wat, in zijn voetsporen. In fotomuseum Foam is een interessante expositie over vrouwen in de prostitutie in Iran. Ik heb net een reisverslag gelezen over Iran, het heeft mijn interesse. Heel toevallig dus dat deze expositie er is. Dat ga ik ook deze week doen. Met lievelingscollega Frans ga ik morgen naar het Concertgebouw, voor een lunchconcert. Eens per maand gaan we samen naar de lunchconcerten van het Koninklijk Concertgebouw Orkest. Over energie opdoen gesproken! 

Nu dit jaar zo vordert, denk ik minder en minder (hoewel het gewoon Nederlandse woorden zijn, heeft hebben ze these days iets beladens) aan kopen. Het voelt als een bevrijding dat ik de Kalverstraat al maanden niet heb gezien en rustig door de 9 straatjes kan fietsen. Om de verleiding niet actief op te zoeken, ga ik nu eenmaal niet naar binnen. Het is echt een aanrader, zo'n tijd zonder te consumeren. In elk geval zonder consumeren aan spullen. Het is heel lekker voor de portemonnee, het is bevrijdend omdat ik er achter kom dat niet alles draait om de buitenkant en je krijgt er veel voor terug; tijd bijvoorbeeld en mooie inzichten en goeie gesprekken. Die ervaringen zijn onbetaalbaar, daar kan geen mooie trui tegen op! Ik ben me er overigens van bewust dat ik af en toe een beetje tegenstrijdig ben en doe, maar alleen al het proberen bewuster en groener te leven, doet mij echt heel goed!

Klaar ermee!

Niet fit, gestopt halverwege een halve marathon en afspraken afgezegd die beter wel door konden gaan. 1000 plannen voor de toekomst en niet weten op welke groene knop ik moet drukken. Not so me. Ik heb het idee dat ik even tot bezinning moet komen, het lijkt wel of ik even 'kwijt' ben wat mijn drijfveren zijn - en niets voelt zo afschuwelijk als dat, terwijl tegelijkertijd de lente schreeuwt om aandacht en ik op mijn bank downton abbey aan het kijken ben, toch meer een winterserie - hoe splendid ook. Ik ben overigens nu helemaal bij met downton abbey, daar horen jullie mij in elk geval niet meer over. Ik hoop heel erg dat er gauw een serie 5 komt! In elk geval, ik merk dat het anders moet. Ik weet even niet hoe, maar door door te denderen, wordt het niet anders. Ik ben nu al een tijdje bezig met elke dag opschrijven in een leuk boekje (daar had ik een tijdje een handje van, 'gezellige' boekjes kopen. Daar heb ik er nog wel een stuk of vier van liggen) wat mij die dag gelukkig maakt, en waar ik duidelijk niet gelukkig van wordt. Als ik dat boekje zo terug lees, word ik gelukkig van dingen doen, van mijn vrienden, mijn broer en zus & zwager, neefje en nichtje, inspirerende mensen ontmoeten, drankjes drinken af en toe, sporten, bloemetjes in huis en gezond eten. Ik word niet gelukkig van niet in het moment leven, terwijl ik me daar toch een handje van heb - altijd maar vooruit plannen en denken. Mijn voornemen, zo halverwege het eerste deel van 2014, is niet elk weekend veel aan mijn hoofd te hebben, ook avonden door de week gewoon lekker thuis en niet elke sociale verplichting als verplichting voelen en er soms ook maar eens vanaf te zien. 

In elk geval, dat niet- kopen bevalt nog erg goed. Ik heb er deze keer ook weinig over te vertellen. Ik speur nog wel af en toe marktplaats af voor leuke hits. Ik heb nu voor nichtje F een schattig truitje gekocht, van het merk 'Mini Rodini'. Er staan allemaal katten op. Ze is in het echt doodsbang voor katten. 'Is niet eng hoor', zegt ze terwijl ze ongeveer op mijn hoofd zit. Hopelijk vindt ze dit wel heel leuk, nu ze haar niet kunnen krabben. 

Wat wel jammer is, is dat ik door het niet kopen van boeken ik dit jaar het boekenweekgeschenk mis. En er zijn ook best veel boeken die ik nog wil lezen die nu te koop zijn. Me eerst maar eens door die boeken werken die nog op mij liggen te wachten. Ik ben nu een boek uit 1999 aan het lezen, uit de kast van mijn zus. Het gaat over een vrouw uit Denemarken. Zij is een half jaar in haar eentje aan het reis door Iran. Zo inspirerend en al lezend kom ik tot de conclusie dat de mooiste verhalen ervaringen zijn.

Komende week sta ik overigens op de Tefaf, de kunstbeurs in Maastricht voor het Van Gogh Museum, in mijn netste outfit. Ik zie er nooit uit als een slons, maar ik ga ook niet in tenue de ville naar kantoor, dat vind ik nog wel even spannend dus. En hoge hakken zijn wel de bedoeling, maar doen vast ook veel pijn. Ik hoop dat ik nog iets kan vinden! 

Met één been op de stoep..

Terwijl ik dit schrijf, ben ik in Zuid-Limburg. Ik ben aan het ontspannen; beetje sporten, zwemmen met m'n nichtje en knuffelen met mijn neefje, Limburgse biertjes aan het drinken met mijn zwager en flauwe grapjes aan het uithalen met en vooral bij mijn zus. Wat ik aanheb, daar moeten we het maar niet over hebben. De weg hier naar toe had nogal iets weg van Bridget Jones 2.0. Het weekend begon in de schouwburg van Den Haag, de Koninklijke Schouwburg ('verrrruuuuukkkkeluuuuhk', bulderde de man naast mij, terwijl zijn vrouw zei, nadat de grap ging over scheten uit de moeders r&@&@: 'nou moe, het is hier Kòninklijk!'). Anyway, ik stapte de roltrap op, op station Amsterdam Zuid. Ik bedoel eigenlijk, ik stapte mìs op de roltrap op station Amsterdam Zuid. Ik greep me vast, terwijl de hak van mijn lievelingsschoen bleef haken achter een trede. Hij was er bijna af. Grrrrrrr. Een teken. Ik ging er prat op dat ik 20 paar lage schoenen heb met hak, maar dat uitgerekend deze schoen er aan zou gaan, dat had ik niet verwacht. Eén van de redenen van dit jaar is overigens dat ik van sommige items dus 20 paar heb en dat ik daar een beetje een aversie tegen begon te ontwikkelen. Maar het is wel jammer dat dit paar op zijn minst langs de schoenmaker moet, hopelijk kunnen ze nog even mee. In elk geval -  al hinkelend op het perron - had ik geen idee hoe ik bij de koninklijke schouwburg zou komen. Ik vond mijn leuke jurkje een stukje minder leuk met mijn neonkleurige hardloopschoenen er onder - het enige andere paar schoenen dat mee is. En daarbij; in Den Haag begrijpen ze de Amsterdamse mode toch ook minder goed - en daar ben ik nogal gevoelig voor. De trein had intussen mega vertraging, dus ik had zuslief ge'appt, met wie ik naar het theater zou gaan. Of ze me op wilde halen, want a. ik kon niet lopen, just hinkelen en b. ik was nogal aan de late kant. En met de vraag of dat paste op haar achteropje. Ik heb namelijk het allerliefste en allerondeugendste nichtje ter wereld - voor wie een zitje is gebouwd op de fiets van mijn zus. Ze reageerde niet, dus ik belde. Geen gehoor. Ze belde terug; en zei dat ze mij zou komen halen vanaf het station. Ik blij, want ik had nog steeds de anderhalve hak aan en ik kwam aan om tien minuten voordat de voorstelling zou beginnen. Komt ze aanfietsen, met het zitje op de fiets. Ik keek haar aan, begon keihard te lachen en zij begreep toen pas ook dat dàt niet ging passen. 'Nou, daar denk ik nu pas aan!' Mijn zus is superlief en best heel slim, maar denkt soms met haar neus. Uiteindelijk heb ik mijn schoenen verwisseld en ben ik gaan hollen naar de schouwburg van den haag.

Morgen stap ik in supervuile kleding in de trein, want we hebben gespeeld in het bos. Ik was vergeten hoe vuil je daar van kan worden. Ik hoop wel dat het er uit gaat, al die modder, want deze spijkerbroek is zo ongeveer de enige die ik nog heb en een beetje draagbaar en toonbaar is. Ik heb vorig jaar een fijne jeans gekocht. Nog geen jaar geleden. Door het fietsen zitten er waanzinnige slijtage plekken op. Echt zonde van al dat katoen, en zo ver fiets ik toch ook weer niet. Nu kwam ik erachter dat de H&M een service biedt, waarbij je al je oude, versleten katoen, zijde, jeans, satijn - alle kleding - van sokken tot ondergoed, van truien tot vesten en van rokken tot jurken naartoe kunt brengen; H&M conscious. Een goed initiatief, waarbij zij zorgen voor de recycling hiervan. 

Ik ben niet alleen!

Van de week las ik een artikel van een meisje dat ook een jaar lang niets nieuws heeft gekocht. Zo leuk te lezen dat ik niet de enige ben die een stop op consumeren heeft gezet (althans in die zin dat geld uitgeven aan spullen minder voldoening geeft dan geld uitgeven aan 'ervaringen'). Zij is nu klaar met haar jaar en koopt nu wel weer nieuwe spullen, maar nàdat ze heeft bekeken of iets ook te repareren valt, of tweedehands te krijgen is. Mocht dat niet zo zijn, dan koopt ze iets nieuws. Het is in haar geval dus een way of life geworden - ik hoop dat dat ook bij mij zal zijn. Ik koop nu wel eens wat tweedehands, maar probeer dat wel binnen de perken te houden. En mijn fiets. Het is vreselijk. Ik had echt een nieuwe moeten aanschaffen voordat ik dit jaar aan was gegaan. Hij trapt alleen in de twintigste versnelling. Ik ben nu al een paar dagen naar kantoor gaan wandelen; de zon is gaan schijnen en het scheelt een hoop irritatie ten aanzien van het barrel.

Mannen. Die begrijpen hier dus niets van, kom ik steeds meer en meer achter. Ik bewaar dit verhaal een beetje tot het eind, als aan de rest is gewend (geen vlees, twee vrijwilligersbaantjes en ook niet consumeren - gelukkig heb ik ook een 'rauwer randje' om dit geitenwollensokgehalte te compenseren). Nu heb ik dus als vrijgezel zo af en toe te maken met nieuwe mannen en mannen hebben een voorliefde voor gadgets, merk ik. Dus als er een nieuwe Apple te koop is, dan kopen mannen die. Ik begrijp daar niets van, ik voel me vaak zo bedonderd. Ik heb een laptop en een iPad; die allebei echt heel traag zijn. Daar baal ik als een stekker van, en bijvoorbeeld op de iPad kan geen nieuwe software worden geïnstalleerd, omdat hij te oud is. Hallooooootjes, te oud: ik heb hem drie jaar. Uit principe zou ik weer brieven willen schrijven en met een typemachine gaan werken, maar we worden een beetje gedwongen om wel mee te gaan met al die gadgetflauwekul - zo voel ik het in elk geval. We worden ook zo geconditioneerd door die grote merken. Vandaag probeerde ik vijf minuten op een scherm te drukken om iets geprint te krijgen, bleek het geen 'touchscreen' te zijn (ik werk bij een culturele instelling, daar wordt - gelukkig maar - niet alles direct verwisseld als het niet meer modern is. Ik wil heus graag bij de tijd blijven, maar het moet in balans zijn en ik pas op door merken 'gedwongen' te worden mee te gaan. Tot dusver heb ik mezelf er behoorlijk mee, maar het is dan ook een beetje een principekwestie.

een leuk verhaal; mijn boekenkast is in elkaar gestort. Ik heb echt Heel Veel boeken. Toen de zon zo lekker begon te schijnen, kreeg ik direct zin om mijn huis 'aan kant' te krijgen - lekker soppen en alles moest een andere plek krijgen. Ik had een nieuwe plek voor de kast bedacht, maar lui als ik ben, had ik geen zin om eerst alles er uit te halen, de kast te verplaatsen en de boeken er dan weer in te doen. Dus madame ging schuiven. En de kast hield het niet. Echt een kwartier staan kijken naar de chaos in mijn huis, ik ben even de deur uit gegaan, in de hoop dat het bij terugkomst was opgeruimd, maar nee. Het was niet de meest efficiente manier om er achter te komen dat een huis zonder propvolle boekenkast enorm veel rust geeft. Ik heb alleen nu heel veel tassen met boeken die ik graag een nieuw leven wil geven, dus als mensen nog ideeën hebben?! Bij bookcrossing.com is het de bedoeling dat je ook weer een boek meeneemt, kwam ik al achter, dat slaat de plank net mis.

Van ruilen komt huilen

Van vroeger weet ik het nog, je ruilde je mooiste knikker voor bijvoorbeeld meer knikkers, maar dan lelijkere of kleinere. Maar wat vònd je die knikker mooi! En wat kon je daar van balen dat die knikker niet meer de jouwe was! Ik kan bijna het gevoel nog herinneren en voelen.

Maar nu ik zo volwassen en wijs ben en wel zorg dat mijn mooie knikkers lekker van mij blijven, weet ik ook dat ruilen top is. Er bestaan veel kledingruil beurzen. Echt leuk! Denk ik. Ik neem me al tijden voor het eens te proberen - jaren denk ik zelfs! Mooi voornemen, zo'n beurs bezoeken. Maar het kan ook op kleinere schaal, bij vriendinnen. Ik had vorig jaar via marktplaats een paar toffe laarsjes gekocht, maar nèt te klein. Ik heb een collega bij wie die laarsjes zo leuk zouden  staan, dus ik had ze aan haar gegeven. Niet per se om te ruilen, maar ze vond het heel erg leuk mij haar new balance gympen te geven; ze wist dat ik die gymp zo leuk vind en zij draagt ze niet. Te gek! 

Marktplaats tips & bookcrossing

Ik heb geen bibliotheekabonnement, lekker stom, maar ik heb nu iets nieuws ontdekt; bookcrossing. Winkels, vaak fair trade, hebben een boekenkastje in de winkel staan en jij kunt een boek brengen en een boek meenemen. Supersimpel idee en een leuk idee dat mensen jouw gelezen boeken weer gaan lezen. In Amsterdam kan je dit doen bij Waar, op de Bilderdijkstraat. www.bookcrossing.com

Op marktplaats wordt echt alles aangeboden. Van kleding, schoenen, boeken, tafels, banken, tv's, iPods en walkmans - todo. In deze onzekere tijden proberen mensen toch spullen te verkopen, in plaats van weg te geven. Ik vind het een mooi verschijnsel. En juist omdat echt alles te koop is op marktplaats, er is altijd wel iemand die dat shirtje dat je zo leuk vindt in de verkeerde maat heeft gekocht, vraag ik me af waarom mensen nog in winkels kopen. Ok ok, ik begrijp ook hoe de economie werkt, en als alleen op marktplaats en in vintage winkels wordt geshopt, dan kunnen we net zo goed direct alles opdoeken. Een paar tips:

- zoek op merknamen;

- zet je spullen op marktplaats, benoem de merken; daar wordt op gezocht - zie tip 1;

- zoek in de buurt, stel de afstand in op max 10 km - zeker bij grote spullen is dat handig. Anders kan het met de post; daar komen wel verzendkosten bij. Maar zoek je een grote bank, en die vind je in leeuwarden, maar je woont in maastricht, dan raad ik aan verder te zoeken, of het origineel te kopen in de buurt;

- geef niet op, wat er vandaag niet op staat, morgen misschien wel; 

- en de tip van flip; lijkt het te mooi om waar te zijn, dan is het het waarschijnlijk ook.  Net als de rest in het leven. €15,- voor een Marc Jacobs tas; dan heb je een nepperd te pakken. Zonde! Leuk eigen marktplaats succesje: mijn Nike air maxjes had ik te klein, verkocht op marktplaats en nu 'nieuwe' gekocht via marktplaats. Ze zien er overigens wel zo nieuw uit, dat ik er bijna niet op durf te lopen. Mensen denken vast dat ik iets nieuws heb gekocht. Anyway, ik doe dit natuurlijk ook vooral voor mezelf. 

Leuke merken waar ik op zoek; Humanoid, Cos, Second Female, Vanilia, Sandro, Maje, American Vintage, Acne voor een goede spijkerbroek, Maison Scotch en voor een echte dolle bui; Isabel Marant of Vanessa Bruno. En speaking of de Marc Jabobs tas; daar ben ik naar op zoek. Vriendinnetje R geeft zo'n goede catch gedaan, ook op marktplaats en dè tas gescoord! Ik hoop dat ik haar gauw volg! 

Na regen komt... Nog meer regen

Donderdag kwam het met bakken uit de hemel. Echt met bakken. Mij krijgen de weergoden niet snel klein, maar donderdag stond het huilen me nader dan het lachen. Tot twee keer toe; doorweekt. Ik zag er uit als een panda vanwege mijn niet-waterproof mascara, had mijn regenpak aan (hahaaaa, een regenpak uit de eerste van de middelbare, dus ahummmm, zo'n 18 jaar gaat het pak al mee!) en reed al vloekend door de stad. Dit geloof je niet, in dat pleurisweer ging de brug open. Het voelde echt alsof alles tegen mij persoonlijk was - een aanval tegen Martine. Heel Erg Oneerlijk. Maar, ik moest een cadeau kopen. Ik had al eerder gezegd dat voor de zogenaamde jaarclubcadeaus ik een uitzondering maak, en dit keer was ik aan de beurt om op stap te gaan. En ik had het uitgesteld tot koopavond op donderdag, vrijdag was het partijtje. Ik fietste met grote tegenzin naar de Leidsestraat, waar de Finse designwinkel is gehuisvest. On a mission, 3 tellen en ik sta weer buiten, dacht ik. Sowieso vond ik het een teken, hoor - weer eens in een winkelstraat, staat de hemel open. Ik wist wat ik wilde, de verkoper was allang blij dat er iemand in de winkel kwam, denk ik. Of hij schrok heel erg van wat er binnenkwam, dat kan ook. Een soort alien, met zwarte kringen en een enorme regenbroek. In elk geval, mijn budget was niet toereikend voor dat wat ik wilde hebben. Ik maakte snel de balans op, sale stickers op de rest van het assortiment, en een nihile kans dat er nog iemand anders zou komen die avond. Dan spoor je echt niet, winkelen met wolkbreuken. Ik heb hem gezegd, voor dit en dit bedrag wil ik de acht wijnglazen hebben, meer heb ik niet te besteden. Veel succes met deze verder hopeloze avond, ik denk dat ik je enige klant ben. Het is gelukt! 25 euro afgedongen! Tadaaaaa - het zijn allemaal boeven! Doe er je voordeel mee als je weer eens iets veels te duurs staat af te rekenen! 

Green Monday

Het schijnt Blue Monday te zijn - de maandag dat je blut bent, het nog lang geen lente is, de goede voornemens blijkbaar moeilijk zijn vol te houden en het ook nog eens Grey Monday is, als je naar buiten kijkt, lijkt het voor altijd te regenen! Getsiederrie! Maar het kan toch niet zo zijn dat iedereen vandaag chagrijnig is?! Ik heb een vrije dag en ben na aan het denken over al het groene in 2014; so far.  Ik heb net een boek uitgelezen dat zeker al door vier anderen is gelezen, heb mijn moeder gister een tweedehandscadeau gegeven op haar verjaardag, heb mijn yogamat weer tevoorschijn gehaald - ipv aan weer iets nieuws te beginnen, lees een stapel tijdschriften van mijn onderbuurvrouw van eind 2013, die ik weer ga doorgeven aan mijn taalmaatje, mijn kapotte leeslamp heb ik vervangen door een leeslamp die nog bij mijn ouders stond te verstoffen (I LOVE bloemetjes prints) en het groene hoogtepunt: ik ben aan het breien geslagen. Goed voor de focus, concentratie en het is (denk ik) heel leuk om zelf iets te maken en te geven. Mijn eerste project is een pannenlap, en hopelijk heb ik voordat al mijn 'neefjes en nichtjes' 18 zijn wat cadeaus kunnen maken ;). Ik ben bij mijn oma in de leer. 

Zo'n blauwe maandag; maak er vooral zelf iets moois van! 

That's what friends are for!

Ik hoorde dat een mens maximaal vijf goede vrienden kan hebben. Vrienden waar je intensief contact mee hebt, waar je lief en leed mee deelt en die je midden in de nacht kunt bellen als je zonder sleutels voor de deur staat. Huh? Ik hoorde het en was verbaasd. Ik heb er wel 10! Minstens. En al mijn goede vrienden zijn stuk voor stuk enorm belangrijk, spreek ik geregeld en deel ik mijn makkelijke, leuke en spannende dingen mee, maar weet ik ook te vinden als het wat minder gaat. En zij mij ook, hoop ik. En ook als je elkaar eens een tijdje wat minder spreekt, zijn het nog steeds mijn beste vrienden. Want het gaat immers niet om kwantiteit, maar om kwaliteit. Elke vriendschap is natuurlijk anders, met de één deel je andere dingen dan met de ander. Dat maakt het hebben van veel vrienden ook een feestje. Nu er nog zoveel vrienden in Amsterdam wonen en ik ook - is het heel gemakkelijk om elkaar ook te zien en is een kopje koffie zo gedronken met elkaar (of wijn!), maar ook mijn vrienden buiten de stad zijn mij ook heel dierbaar en schaar ik ondanks de afstand in het groepje best friends. Ik fantaseer wel eens over mijn huwelijk (och jeeeeee, arme ik) en wie er dan op mijn vrijgezellen zouden komen; het lijkt me toch een heerlijk feest!

Mijn IJ-hal vriendinnen en ik zijn van ons welverdiende geld (ben er nog moe van) lekker uiteten geweest, bij Segugio, in de Utrechtsestraat; http://www.segugio.nl/ - een aanrader. Omdat ik zelf ook een paar items heb gescoord en mijn hoge laarzen tot korte hippe heb verknipt, had ik die aangedaan. Ik was zo blij dat in elk geval de helft weg was van de spullen uit mijn huis (ik woon op 55 m2). Maar toen ik aan mijn zus vertelde dat we weer gaan in april, stonden er weer drie tassen klaar. Waar wèl weer een heerlijke jas voor deze lente-achtige temperaturen tussen zat. Daar ben ik heel erg blij mee. Ik heb haar ook aangestoken met mijn 'niet-kopen en het is leuker om iets een nieuw leven te geven dan kleren te kopen die gemaakt zijn in zaakjes die wellicht het daglicht niet aankunnen', dus krijg zo ongeveer elke dag een appje met foto's van tweedehands spullen. Zij had dus heel lief voor mij schoenen gekocht voor 4 euro in een tweedehandswinkel, ik ben er echt waanzinnig blij mee. Draag ze elke dag zo ongeveer.

Ik moet trouwens iets opbiechten, ik heb mijn voornemen om helemaal niets meer via marktplaats te kopen verbroken. Ik kan het anders niet aan. Ik vind het te lang duren. Niet alles, en zeker niet elke week, maar zo af en toe heb ik het blijkbaar nodig om iets nieuws in mijn kast te hebben hangen. Maar Zeker Geen nieuwe spullen.

Fred

Ik heb helemaal de smaak te pakken! Ik heb een paar laarzen die ik vorig jaar kocht, verknipt tot een stoer en hip enkellaarsje. Ik begrijp alleen werkelijk niet waarom Fred de la B. al die laarzen zo maakt, dat je er niet inkomt. Ik moet in deze laarsjes zakken gebruiken om er gemakkelijk in te gaan. Ik kan me nog een keer herinneren dat ik van Madrid naar Amsterdam vloog en me even niet realiseerde dat ik ze bij de security weer uit moest doen. Ik vond het zo oncharmant destijds bij de knappe Spanjaard om bij hem thuis van die pedaalemmerzakjes te gebruiken om er in te komen (en ook het uitdoen is niet te doen), dat ik er maar in ging (met mijn hoofd als een tomaat, over oncharmant gesproken) om in Amsterdam wel weer te zien hoe ik er uit zou komen, desnoods met een schaar, dacht ik.. Niet dus, even vergeten dat ze op Barajas Airport weer uit moesten. Speaking of Bridget Jones! Maar ze zijn nu heel leuk geworden, ik hoop ze vaak te gaan dragen. Zo zie je maar dat van oude spullen vaak nog zoveel te maken valt.  Aanstaande donderdag heb ik een event, met dresscode tenue de ville - heb helemaal zin om mijn 'oude' spullen aan te doen.

Opgeruimd staat netjes 2

Gelukkig nieuwjaar! Een nieuw jaar ligt voor ons, waarin alles weer open ligt! Toch gek eigenlijk, dat 1 januari zo'n moment is om alles onder de loep te nemen en eventueel anders aan te pakken. Ik heb geen grote voornemens, maar sommige dingen wil ik wat aanscherpen. En ik ben 2014 hartstikke goed begonnen! Gelijk op 1 januari gaan hardlopen, naar het strand geweest om uit te waaien en het weekend mijn niet meer gebruikte spullen een tweede leven gegeven. Ik stond op een rommelmarkt! Wat was dat leuk en wat een verschillende mensen komen er op af! Vrijdagavond alle spullen klaargezet en zaterdagochtend vanaf 7.30 stonden we klaar in ons standje. Mensen raken wel een beetje de realiteit uit het oog, trouwens. Een Oililyrok (ja, het bestaat nog en voor volwassen is het nòg tuttiger dan voor kinderen) die perfect paste, de mevrouw vond het hartstikke leuk - maar één euro toch te veel vond. Hallo! Ik zei één euro, niet honderd euro. Boeken worden niet meer verkocht, al mijn Nicci French boeken kon ik helaas weer mee naar mijn huis nemen en toppers die ik had ingebracht, werden niet verkocht. Zelfs niet voor een euro. Maar we hebben goed verdiend, met al die oude meuk hebben we voor 208 euro winst gemaakt. De kosten die we maakten zijn er al vanaf getrokken, dus ruim 260 euro in totaal. Moet je nagaan hoeveel er is verkocht, als veel voor één of twee euro over de toonbank ging. Hard werken dus, maar ik vond het heel leuk; al die spullen die met veel plezier zijn gedragen of gebruikt en nu weer een volgend leven ingaan. Ik heb bij onze buren ook geshopt en twee items voor 4 euro gekocht. Ik kreeg vandaag al het eerste complimentje. Ik heb wel drie tassen mee terug genomen, dus we moeten nog een keer. Misschien dat in april mijn zomerspullen wel een kans krijgen. Het was ook zo koud in die hal, dat ik begrijp dat voor mijn haltertops en strapless strandjurkjes geen animo was.