groene thoughts

Weer lekker thuis in mijn Mokum, waar het zonnetje net zo fijn schijnt als op Bali. Misschien wel fijner; zo'n fijn schraal herfstzonnetje. Wijntjes, biertjes en gin tonics gedronken op de hippe plekken van Amsterdam, waar ik een beetje de kriebels van krijg, al die plekken gemaakt voor jong, hip en urban Amsterdam. Mannen met baarden - heel even, dit was heel sexy, dat is het totaal niet meer, als jullie er allemaal mee gaan lopen! -, hippe meisjes die niet van elkaar te onderscheiden zijn. Ik mis op deze plekken diversiteit. In alle pogingen zo uniek mogelijk te zijn, lijkt hipster Amsterdam zó op elkaar. Rather boring! De een kookt quinoa, de ander drinkt lekkere soja latte - èn denk maar niet dat er nog volkorenbrood is. Spelt it is. Het erge is, ik doe er volop aan mee. Niemand die mij dwong naar die hippe plek aan de waterkant te gaan, ik vind sojamelk ook lekker & spelt brood heb ik ook wel eens gekocht. Zelfs speltcrackers. En qua uiterlijk doe ik ook redelijk mee. Ik sta niet vooraan, maar ik ben zo'n irritante late adaptor. Maar toch, het wringt. Ik weet niet waarom precies, maar ik krijg er de kriebels van dat elke wijk in Amsterdam op elkaar gaat lijken, met overal een Marqt met een Q, een Stach -een fijne buurtsuper - èn onbetaalbaar, sojakoffiebarren op elke straathoek. Alsof iedereen maar buiten de deur koffiedrinkt. In Drenthe in elk geval niet. Zuid is voor geld, oud of nieuw. En mijn Baarsjes voor de fijne mix. En ik wil die fijne mix op straat zien!


Vanochtend las ik een interessant artikel over een groen meisje dat zo af en toe ook moeite heeft met het structureel volhouden van een groen leven. Het is soms zo ingewikkeld om deze levensstijl vol te houden in het dagelijkse leven en bijna bij elke stap moet denken of het wel of niet groen is. Gister las ik dat er in wijn ook varkensvet zit! Ja hallloooo. En ik vind het ook wel lekker om gewoon eens een leuke jas te kopen. Maar als je weet op welke manier fast fashion tot stand komt, dan ben je niet goed bezig als je in de H&M of Zara rondloopt. Maarja, daar zijn die leuke spullen wel lekker goedkoop. Ik merk dat ik af & toe wel eens niet zo groen wil zijn. Ik at van de week bij een vriendin, zij had nog een heerlijke stamppot staan. Die wil ik ook wel eten! Met spek! Heerlijk. Ik mis dat. Maar ja, tegelijkertijd weet ik dat zo'n klein knorretje vaak niet zo'n fijn leven heeft gehad.
Toch twijfel ik wel vaker om wel lekker een vorkje mee te prikken. En ik weeeet dat de vegetarische alternatieven prima zijn, maar er gaat nog steeds niets boven een echt speklapje. Denk ik.


Verder wil ik er ook rekening mee houden dan de eten niet de hele wereld over hoeft, voordat het op mijn bordje ligt. Maar ja, wij staan nu eenmaal niet bekend om ons warme klimaat waar kokosnoten, mango's en avocado's aan de bomen groeien. Moet ik dan alleen van die saaie appels eten? En als ik in de Ekoplaza sta, schrik ik me rot hoe duur het is. Superleuk hoor, dat biologisch eten, maar als ik halverwege de maand niet meer kan pinnen, dan maar wat minder biologisch.
Hetzelfde geldt voor mijn bikramyoga avontuur, ik wil groen en gezond doen, maar dat gaat niet samen in een ruimte die elke dag 40 graden is. Dan blijf ik maar hardlopen. Deze keus was overigens niet zo moeilijk.


Het is wat makkelijk, maar ik denk dat ik mijn steentje ruimschoots bijdraag. Dat vliegticket was natuurlijk alles behalve groen, maar ik heb geen auto, een geen vlees en denk er op allerlei manier aan om de wereld niet te schaden met mijn gedrag. Maar soms vind ik het maar al te moeilijk.