zondag 27 oktober 2013

Makkers staakt uw wild geraas

Als goed, inhoudelijk en weloverwogen antwoord op de hele pietendiscussie deze week, heb ik net een zak chocolade pepernoten opgegeten - als ontbijt nog wel. Nu ben ik zo misselijk, dat ik me afvraag of dit een mooie ervaring is - iets waar ik continu naar op zoek ben, dit jaar van niet kopen. Ik zie ook overal mogelijkheden voor mijn blog. De pepernoot heeft ook heel wat veranderingen moeten ondergaan, dit om de verkoop te verhogen en de smaak te verbeteren. Pepernoten met chocola, truffel, marsepein - schappen liggen vol met de variaties in pepernoten. Ik denk dat de pepernoot een mooie metafoor is voor Piet. Smaken veranderen, smaken ontwikkelen zich en we kunnen ons niet vast blijven houden aan alleen de ordinaire pepernoot. Zo ook met onze samenleving. Ik ben blij met de discussie. Een samenleving verandert, dus ook de tradities van een samenleving. Een vriend zei gisteravond terecht dat het hele gevoel bij Zwarte Piet nu anders is, omdat de discussie nu zo levendig is. Er zit - voor mij althans - een gekke bijsmaak aan, waar de traditie ook vandaan komt. Dat is mij nog steeds niet duidelijk. Misschien moeten we het niet groter maken dan het is, maar tegelijkertijd zijn wij niet voor niets een beschaving - waar je rekening houdt met de gevoelens van de medeburger. En mijn gevoel zegt ook dat wij maar makkelijk praten hebben, met onze witte snoeten, geboren in een land met op zijn minst een zilveren lepel in onze mond. Ik heb in elk geval geen idee hoe het is om op basis van mijn huidskleur beoordeeld te worden. Ik hoop wel dat de lekkernijen blijven overigens, ik heb een paar sites afgespeurd voor lekkere Sinterklaas recepten. 

donderdag 24 oktober 2013

Zo'n ochtend..

Ik heb me vanochtend zes keer omgekleed en toch dacht ik dat ik heel goed iets nieuws kan gebruiken. En uiteindelijk heb ik iets aan waar ik niet eens echt enthousiast over ben. Wat is dat toch soms, van die dagen dat niets leuk staat. Dit wordt een lange winter! Ik ga vanmiddag op zoek naar leuke vintage winkels in de buurt, het is lekker weer, dus een lekker fietstochtje zal mij goed doen vandaag. Net iets te veel biertjes gedronken gisteravond, maar wel al om 7.00 wakker! Arghh, ik haat het als ik niet kan uitslapen! En daarna nog even gedommeld, en gedroomd dat Carice van Houten + haar nieuwe toyboy mijn beste matties waren en ik met ze op reis ging. Weeeiiiirrrrddd! Overigens heb ik wel mijn schoenen die niet passen op marktplaats gezet. Ik heb nogal de neiging schoenen een maat te klein te kopen. Terwijl mijn bescheiden maat 38 nou niet een maat is waar je ingewikkeld over hoeft ze doen, zo van: 'als ik maar mijn best doe, pas ik over een tijdje wel in maat 37..'. Laat de biedingen maar komen! 

Vanavond ga ik heel fijn met mijn vriendinnen eten in de Jordaan. Zin om iedereen weer te zien! Tegen die tijd zal mijn lichte kater wel voorbij zijn.

En morgen... misschien kan ik daar snel iets leuks over schrijven! In elk geval heb ik deze week een paar leuke gesprekken gehad, waar ik geïnspireerd door ben geraakt. Over werk, mijn project voor de Voedselbank en wat ik verder nog belangrijk vind. Klinkt wat cryptisch, misschien komt er snel iets concreets..:-). Dit is een cliffhanger! 

Ik denk dat ik nu een dvd in de dvdspeler duw, in plaats van hardlopen. Vorige week heb ik mijn knie opengehaald door over een stoeptegel te struikelen, ik denk dat het een teken is! 

Fijn weekend! 

zaterdag 19 oktober 2013

ADE (m in, adem uit)

Gisteravond gedanst op het Amsterdam Dance Event, ADE. Vaker ben ik te vinden in een kroeg, dan dat ik sta te housen in een club. Ik voelde me deel 1 van de avond (in de kroeg) meer op mijn gemak dan op deel 2, in de Melkweg. In de Melkweg was ik wel vaker geweest, bij Guus Meeuwis. Maar de muziek was heel fijn, we hebben tot 4.00 heerlijk gedanst. Ik ga nu niet ineens elke vrijdagavond, maar ik vond het een fijne vrijdagavondbesteding. Het viel me op dat er veel lichaamsgeuren voorbij kwamen, trouwens. In de kroegen waar ik kom, wordt vaak nog wel eens een sigaret opgestoken, naarmate de avond vordert. Hier af en toe een stiekeme, maar met name veel penetrante lichaamsgeuren of idioot veel opgespoten after shave kwamen voorbij. En ik werd een beetje nerveus van al die mannen (percentage man/vrouw: 75%, 25% - je zou zeggen dat wij onze harten konden ophalen) die als een idioot aan het kauwen waren en aan het stuiteren waren. Welkom in de grote stad, Martine! 

Nu beetje brak op de bank, besloten om
er wat van te maken vandaag. Boodschappen, hardlopen, koffie en naar het theater vanavond. 

Hardlopen heb ik al sinds Berlijn niet meer gedaan, eens kijken of ik nog vooruit te branden ben. Ik begin maar met 5 km ofzo. Niet overdrijven. Om de winter een beetje in shape door te komen, had ik bedacht dat ik een sportschoolabonnement wil: hallo - dat is duur zeg. Ik ga wel in de koude winter rondjes park lopen, mijn geld uitgeven aan zoiets saais als een gym vind ik toch zonde! 

woensdag 16 oktober 2013

Duizend-en-één-nacht en 40 rovers: 10 dagen Marokko

Met vriendin K ben ik 10 dagen in Marokko geweest; wat een mooi land! Dat zal ik niet snel vergeten. Wat een mooie uitzichten, wat een andere cultuur. En wat hadden we het gezellig samen! En niets gekocht. Nu had ik daar ook niet zo veel problemen mee, in elke kraam en op elke straathoek werd hetzelfde verkocht. En werkelijk elke verkoper probeerde ons naar binnen te lokken en ons iets te laten kopen. 'You from Holland? Kijken, kijken - niet kopen?' Inderdaad, niet kopen. K heeft wel een tapijt gekocht, overigens. Heel mooi, goed onderhandeld en ergens in een huisje door een lief Berbervrouwtje handgemaakt. Nouja, daar hadden er achteraf wel onze bedenkingen over, dit tapijt zagen we ook op de vele markten weer terug. Overigens, een beetje flirten helpt goed om af en toe iets nieuws te krijgen - een Chileense flirt heeft mij een paar mooie oorbellen gegeven! Die Zuid-Amerikanen begrijpen toch goed hoe het hoort!

Nu weer terug in Amsterdam. Ik moet heel erg wennen aan het weer! Koud, nat en winderig. Ik heb vanavond lekker een stamppotje gemaakt en mijn verwarming heb ik aangezet. Mijn winterkleren heb ik van stal gehaald en mijn echte winterjas hangt klaar voor de strijd. Vanochtend had ik wel al handschoenen aangetrokken. Die aan vervanging toe zijn, elke dag trek ik ze verder kapot.. 

Veel leuke dingen gelukkig op de planning, dansen tijdens het Amsterdam Dance Event, toneel in DeLaMar en zondag gelukkig naar mijn zus en liefste nichtje. Over dat dance event maak ik me nog wel zorgen, vaker ben ik in de kroeg te vinden op vrijdag dan dat ik sta te housen. In die kroeg volstaan T-shirtje met jeans veelal. Ik was liever even nog een leuke shop ingedoken voor een leuke top. Helaas, dat kan dus niet! 


donderdag 3 oktober 2013

Ik heb een tante in Marokko..

En dat ben ik! Ik vertrek morgenvroeg naar Marokko. Timingwise niet de beste tijd, mijn liefste zus is hoogzwanger, hopelijk houdt ze de kleine man nog even lekker binnen! Samen met vriendin K enigszins onvoorbereid vliegen we op Casablanca. We hebben een plekkie voor nacht 1, de rest van de nachten is nog een groot avontuur. Mijn backpack is gepakt, mijn kleren liggen klaar voor morgenvroeg; kom maar op met die zon. Zo aan het begin van de herfst begin ik lekker te snotteren, op mijn werk is mijn lontje iets korter dan normaal en mijn knieën hebben ook veel zin in niet zoveel hoeven. Bring it on!! Tot over anderhalve week! 

woensdag 2 oktober 2013

De eindstreep is gehaald!

We hebben de eindstreep gehaald, we zijn onder de Brandenburger Tor over de finishlijn van de marathon van Berlijn gelopen! Wat was het mooi, wat was het zwaar, maar wat voelt zo lang naar iets toewerken en het dan ook halen fantastisch! Sommige dingen komen niet vanzelf en juist de beloning van het halen van zoiets groots is dan heel gaaf. Alledrie hebben we een goede tijd neergezet, maar eigenlijk is de ervaring en zo'n event toch nog belangrijker dan de tijd. Terug in de auto spraken we over een Bucket List; een marathon lopen zou daar zeker op staan. Een Bucket List gaat alleen maar over ervaringen die je moet hebben meegemaakt voordat je doodgaat, niet over het zesde paar schoenen dat gekocht is. Ik vraag me al twee dagen af wat ik nog op deze lijst zou willen hebben. Eigenlijk ben ik heel tevreden; ooit hoop ik wel een mooie liefde te vinden die mij geeft wat ik zoek, ik wil nog wel een tijd in het buitenland wonen en ook wil ik een vreemde taal goed leren spreken. Ik zou ook wel een boek willen schrijven en in een fantastisch toneelstuk willen staan. OK, wensen heb ik toch wel, maar ik probeer ook heel tevreden te zijn met wat ik nu (niet) heb. In elk geval merk ik door mijn weken waarin ik nu al kooploos door het leven ga, dat kleding en dingen aanschaffen niet staat voor mijn geluk - dat is echt een heel bevrijdende gedachte en bewustwording. Dat komt natuurlijk wel omdat ik al het een en ander in huis heb, maar ook omdat ik echt probeer te genieten van alles wat veel meer diepgang heeft dan in winkels staan. Iets doen of halen waar je echt heel lang je best voor hebt gedaan (zoals trainen voor de marathon) geeft zo veel meer voldoening dan iets aanschaffen voor de korte termijn. Af en toe mis ik het heus wel. Zaterdag liepen we een paar heel mooie winkels in in Berlijn en ik word heel blij van mooie stoffen en mooie spullen - zeker omdat we daar op onze All Stars en Nike Air Maxjes met een enorme sporttas nogal oncharmant liepen te zijn. Ik had echt wel even zin in zo'n mooie zijden top of wollen jurkje. Dus de conclusie is ook dat ik gewoon die mooie winkels niet in moet gaan!

Gister stond in de Volkskrant een artikel over een redacteur die een heel jaar lang niets had gekocht. Het was alsof ik mijn eigen woorden teruglas! Ok ok, ik ben dus geen trendsetter, maar eindelijk eens een early adaptor; dat is toch ook hilarisch. Toen de strakke pijpenbroek in de mode kwam, heeft het denk ik vier jaar geduurd voordat ik het aankon zoiets te dragen, de sportschoen met hak ingebouwd kan ik zeker nog vijf jaar niet aan (ik hoop eigenlijk nooit) en ook de Ugg is alleen aan mij voorbij gegaan - als enige in het land.

Iets anders, mijn lievelingsstraat: mijn liefde voor de Overtoom is groot. Ik vind het een fijne straat, fiets er graag doorheen - vind dat er een goede vibe hangt. De uitwegen (Jan Pieter Heijestraat, Vondelpark) maken het feest compleet. Ook nu ik er gemakkelijk iemand tegen kom die ik these days liever mijd, kom ik er nog steeds graag. Goeie vintage winkel, tegenwoordig een Bagel & Beans, Pizzabakker, Marqt, Friday, mijn kapper - echt mijn straat. Maar sinds deze week.. De Starbucks is neergestreken in een van mijn lievelingsstraten. De Starbucks hoort thuis in Amerika, in Londen, in Canada - ver weg, waar geen Nederlands wordt gesproken. Het heeft me recht in mijn hart geraakt. Het stinkt er, er wordt veel te veel troep in de koffie gedaan, de vraag wat je naam is, slaat nergens op als de winkel verder leeg is. Ik wil in mijn eigen Overtoom geen latte bestellen met eerst zes vragen over welke melk, size, kleur, beker, wel geen slagroom, smaakjes die toegevoegd worden. Ik wil gewoon koffie kunnen bestellen. En dan die bekers die je er kunt kopen. Een mok waarop staat NYC, London, Berlin, Madrid, Tokyo - ja dat zijn stoere mokken. Maar het wordt echt gedowngrade nu ook in Nederland de Starbucks te vinden is. Straks kan je mokken kopen waarop Hengelo of Deventer staat. Over mokken gesproken, ik heb de 'keep a cup'. Een hip ding waar ik koffie in meeneem van huis, maar ook waar ik koffie in laat doen bij koffiebarretjes voor een to go. Scheelt toch weer wat wegwerpbekers. Die fijne koffiebarretjes die het hopelijk niet zwaar krijgen nu die afschuwelijke keten op de Overtoom is gekomen.