Winkelen

winkelen. Absoluut niet mijn bezigheid, vreselijk vind ik het zelfs. Ik hou van mooie spullen, ik ben dol op er mooi uitzien - maar dat proces er aan vooraf, just torture. Ik vind het echt niet leuk. Winkel in, winkel uit - tl lichten waar je hoe dan ook lelijk van wordt, spullen waar je een mening over moet hebben, passen in veel te krappe hokjes, winkelmedewerkers die je van alles aansmeren, mensen in zo'n winkel - nee hoor, mij niet gezien. Ik ben nu redelijk ver in mijn jaar niets nieuws kopen behalve een nieuwe wasmachine, en mis het dan ook echt niet. Sterker nog, ik voel echt opluchting als ik mensen hoor praten over bijvoorbeeld de Bijenkorf, echt verrukkelijk dat ik daar niet naar binnen hoef. Soms kan je daar lopen over de koppen, dat doe je toch niet voor de gezelligheid? Het 'de stad in gaan', het klinkt zo ouderwets. Het is vaak ook zo'n tijdelijk genot, nieuwe spullen, kan ik me nog herinneren. Maar goed, ik wil dus wel leuke spullen en ik wil er ook leuk uitzien. Ik heb dus volledig het second hand vintage ontdekt. En vintage winkelen is echt anders dan op zoek gaan naar nieuwe spullen. Het is als op zoek gaan naar een schat, een soort spannende zoektocht, met in die winkels gelijkgestemden. Geen opdringerige verkopers, geen spullen waar identiteit uit gehaald moet worden, geen kleding waarbij je je afvraagt hoe het tot stand is gekomen - echt een leuke nieuwe hobby. En ook niet zoveel mensen in een winkel, het vintage winkelen is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd.  Vanaf augustus kan ik ook weer gaan winkelen in de normale winkels, mijn vriendinnen denken echt dat ik daar weer naar uit kijk. Needless to say: NOT. Collega's vragen zich af of ik een lijst heb gemaakt met dingen die ik wil aanschaffen omdat ik het zogenaamd verdiend heb, er worden winkelafspraakjes gemaakt. Ik moet er niet aan denken. Het wordt een buy nothing new leven, met hopelijk nog heel veel vrijmarkten, pop up stores met vintage, marktplaats aankoopjes en bookcrossing deals.