Nieuwe schoenen!

Ik heb nieuwe schoenen! Mijn zusje heeft schoenen bij de kringloop voor 4 euro gekocht. 4 euro. 4 euro! En ik ben er zo blij mee - schoenen die ik zelf in mijn vorig leven voor 75 euro zou hebben gekocht! Ik weet zeker dat ik er vaak op ga lopen. En terwijl ik dit schrijf, draag ik een hoodie - een trui met capuchon, die anders weggegooid zou worden, omdat het logo net niet goed gedrukt staat - gered van de vuilnisbak dus! En brand new. En mijn sokken die ik draag zijn nog geweest van mijn opa. Ok, ok op dit moment ben ik niet op mijn charmantst, maar echt, om je je fijn te voelen, hoeft het niet het nieuwste van het nieuwste te zijn. Ik ben zo blij dat mijn überwarme shawl een zelfgebreide is, die oma's kunnen er wat van!

Komend weekend vieren wij Sinterklaas avec le familie. Ik zit met mijn handen in mijn -ok ok ok, net geverfde, geknipte- haar. Ik ben een pepernotentaart aan het oefenen, hoopte dat ik warme truien kon breien en mooie cadeaus kon klussen, waar mensen echt blij mee zijn. Ik denk dat ik voor mijn nichtje en neefje toch nog de winkel 'Waar' in loop, op de Bilderdijkstraat 57 - www.ditiswaar.nl. Een goede plek voor duurzame cadeaus.

We staan al met één been in het weekend en daar heb ik veel zin in. Vanavond een partijtje, morgen lekker sporten en zondag dus de Sinterklaasviering. Ik kan dit jaar van bewustwording van mijn consumentengedrag niet voorbij gaan aan andere dingen. Zoals vorig weekend mijn drie uur lange zit bij de kapper, met aluminiumfolie, vraag ik me deze week af hoe ik verstandiger kan eten; meer eten zonder overbodige verpakkingen, minder troep in mijn eten (ik ontbijt sinds deze week met havermoutpap!) en ik eet geen pasta meer. Ja, je leest het goed, ik eet geen pasta meer. Er zullen mensen van hun stoel vallen. Pasta schijnt helemaal niet zo goed te zijn. Iig witte pasta. Nu is macaroni zo ongeveer mijn lievelings, maar brood, pasta en aardappelen schijnen totaal overbodig te zijn. Zeker nu ik geen marathon op de planning heb, maar lullige rondjes van 6 km, red ik het prima op soep en salades. En dus havermoutpap. De eerste ochtend ging ik over mijn nek, maar op dag 4 keek ik er zelfs naar uit! Ik doe er gezellige toppings door, zoals noten, bramen en kiwi's. Maar rozijnen, bananen, stukjes appels of peer kunnen natuurlijk ook. Of bramen en lijnzaad. Ik eet het met sojamelk. Gelukkig leest mijn oma dit niet, zij zou òòk van haar stoel vallen.

another week waarin ik niets gekocht heb - maar wel wat vragen heb ten aanzien van verantwoord leven

De HEMA. Ik was er al sinds augustus niet binnen geweest. Ik fiets er elke dag langs, maar ik durfde gewoon niet. Hoewel er ook producten te koop zijn die ik wel mag kopen, zijn er te veel verleidingen. Leuke rokjes, goede dvd's, gezellige boekjes, lieve kaartjes, cadeautjes voor Fiene en Teuntje - ik was gewoon tè bang mezelf niet in de hand te hebben. Maar ik moest: wattenschijfjes, make-up remover en fietslampjes; producten die het beste bij de HEMA te halen zijn. Ik had er meer van verwacht; een manager die blij was me weer te zien, de kassameisjes die me zouden begroeten - want het kan niet anders dat de winst van de HEMA Kinkerstraat achteruit is gegaan sinds augustus. Maar hoe dan ook voelde het weer als thuiskomen. Ik heb me keurig aan mijn lijstje gehouden, wat een prestatie op zich mag heten. Ze hebben ook zulke leuke kerstversieringen; hoe kom ik daar nu weer aan? Ik ga nog eens bij mijn ouders op zolder kijken binnenkort.

Speaking of kerst; het kerstfeest op kantoor is over een kleine maand al. Mèt thema. Ik hartje verkleedfeestjes. Het thema is Kroning op het Werk, met een knipoog naar het nieuwe schilderij in het Van Gogh Museum en met een knipoog naar de Kroning van 30 april. Dus, het lijkt me met mijn blonde haren en bruine ogen, dat ik als Koningin Maxima ga. Niet van de echte te onderscheiden ;).  Hoe kom ik nou weer aan een kroontje, tiara, een royal blue dress en diamanten?

Verder geef ik me nog steeds een beetje over aan de winterblues - veel slaap, chocoladepepernoten en Downton Abbey op DVD; heel fijn, maar mijn onderbuurman zei eens terecht: 'op de bank gebeurt het niet.' Dus vanavond gezellig wat drinken en met dat luie lijf de bank af! Ik heb me ingeschreven voor de 21 km van Den Haag in maart, dus daar moet ik maar langzaam aan geloven. Je zou denken dat ik na de hele marathon lachend een halve doe, maar dat is helaas niet zo. Elke keer als ik nu ga, ben ik na zo'n zes kilometer er wel weer klaar mee. En het IDFA festival is in Amsterdam, ik ga op zondagochtend naar een documentaire - alleen al om deze reden hou ik er zo enorm van om in Amsterdam te wonen!

Vandaag heb ik werkelijk een godsvermogen uitgegeven aan een nieuw kapsel. Ik ben weer als nieuw. Ik had er wel dubbele gevoelens bij, ik ben namelijk weer helemaal blond en ik heb drie uur in de kappersstoel gezeten en in de spiegel (ja, kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper) gekeken met veel, heel veel aluminium folie. Dat is volgens mij niet echt recyclebaar - om nog maar te zwijgen van de andere rotzooi die wordt gebruik om mij erg blond te krijgen. Ik ben toch er nieuwsgierig of er andere, meer milieubewustere manieren zijn om naar de kapper te gaan. Want ik ben bang dat hoe ouder ik ga worden, niet kleuren geen optie is..

Isabel Marant, Richard Wagner en meer

Ok, ok, ok - ik ben er nu wel achter dat ik geen koopverslaafde consument ben, dat mijn identiteit niet afhangt van al die mooie dingen die te koop zijn en die ik dan aan kan trekken en dat ik niet denk dat ik een leuker mens ben als ik die nieuwe jeans draag. Maar ik mis het wel so once in a while. Zeker nu Isabel pour H&M in de schappen van onze Zweedse vrienden hangt. Ik hartje Isabel Marant en normaal gesproken kan ik het niet betalen; maar deze lijn is prima te doen. Ik heb twee truitjes van haar in mijn kast hangen en she's my favourite. Ik mag alleen echt echt echt niet en zeker vier collega's waren om 10.00u sharp op de website van de H&M om de bestellingen te plaatsen - toch een tikkie jaloers!

Een collega die weet van mijn jaar lang niets nieuws, liep vol trots langs en zei dat ze een vintage rok aan had. Daarna zei ze dat ze zich niet kon voorstellen dat ik nog steeds niets had gekocht, ze zag me elke dag in weer een andere outfit, dacht ze. Dat is toch echt niet zo - de kunst zit in het combineren en in de juiste accessoires! Geleerd van mijn superhippe vriendinnen!

Het fietsprobleem waar ik eerder over schreef, heb ik eindelijk aangepakt: ik heb hem naar de fietsenmaker gebracht! Nu ik in het Vondelpark niet meer rondkijk of ik mijn vlam tegenkom en hij mij niet van ver hoeft te horen aankomen, was het tijd om die rammelbak te laten maken - eindelijk dus. Geen nieuwe fiets dus, maar de oude fiets van mijn moeder gaat weer even een jaartje langer mee. Hij is ook wel dierbaar, opaatje heeft er vorig jaar - vlak voor dat hij kwam te overlijden, een handige bak opgezet - ik wil ook niets anders.

In het nieuwe jaar ga ik met vriendin A in de IJhallen onze troep verkopen - en de troep wordt dan vintage - dat begrijp je. Dus naast zelf niet meer kopen, creatief zijn met spullen, ga ik alles wat ik niet meer gebruik, proberen een nieuw leven te geven. Ik heb er zin in; mijn huis is gedoopt tot opslagplek - dus mocht je nog spullen hebben, ik wil je er van af helpen en het mag hier staan.

Nog even over ervaringen, in plaats van geld uitgeven aan spullen: ik heb mezelf verrijkt door naar de opera te gaan. Oh meine Gutte - wat een ervaring. Alles auf Deutsch, vijf uur lang - pjieeeuwwww - dat was heel bijzonder. Ik denk dat ik genoeg opera heb gehad voor de rest van mijn thirties, op mijn veertigste denk ik er wellicht anders over. Het ging mij nog even boven de pet!

Ik zing een Teuntje lager

Hij is er! De knapste, de leukste en de liefste: welkom op de wereld lieve Teun! Maar de kleine man wil ik natuurlijk het liefst vertroetelen tot en met. Nu heb ik gezien hoeveel speelgoed er al is, wat de oma's van plan zijn en hoe de kledingkast er voor staat: de kleine knapperd kan vooruit tot zijn achtste. Ik heb een konijnenknuffel voor hem, van gerecycled, organic materiaal en voor de family kook ik lekkere pasta's de komende weekenden. Helaas wonen ze niet om de hoek, anders was ik elke avond even langsgegaan! Wat een snoepiepoepie. En Fiene is een trotse grote zus; wat is ze groot ineens. 

ik geef mijn back up op!

Nu ik op ruim een kwart van mijn jaar zonder nieuwe spullen zit: tijd om de balans op te maken: waar wordt er gesjoemeld, waar loop ik tegen aan, wat is er echt moeilijk en waar mogen de regels nog wel wat scherper. Het voelt alsof ik met marktplaats-aankopen de boel een beetje aan het bedonderen ben. Ondanks dat het allemaal niets nieuws is, is het voor mij wel nieuw. Ik hou er een systeem mee in stand - doordat ik de bijna niet gedragen spullen draag van meisjes zoals ik uit de grote stad, kunnen zij vrolijk verder shoppen. Het is mijn best gemakkelijke back-up, dus ik heb besloten dat -tenzij mijn wasmachine het begeeft-  ik geen spullen via marktplaats meer ga kopen. Ik hartje nog steeds wel vintage winkels, dus ik blijf die nog wel bezoeken, maar op zoek naar bijna niet gedragen spullen via marktplaats, ga ik dus niet meer doen. Dit jaar is toch ook bedoeld om mezelf een spiegel voor te houden en op deze manier speel ik voor mijn gevoel vals. Hierdoor loop ik toch ook niet echt tegen grote problemen aan; bijna alles is te koop via marktplaats.

Wat ik moeilijk vind, is dat het in mijn omgeving vaak gaat om en over spullen kopen en bezitten en ik hoor er niet meer bij - bij die gesprekken in elk geval; ik weet er nog wel wat over te vertellen, maar ik doe voor spek en bonen mee; ik koop nu eenmaal bijna niets meer. Ik merk ook dat het me minder boeit wat er allemaal te koop is, en wat de nieuwste trends zijn. Het vlakt de gesprekken een beetje af, terwijl ik had gehoopt dat er bij mij ruimte zou komen voor gesprekken over de dingen waar het 'echt' om gaat. Blijkbaar is dat een beetje een illusie en bestaan mijn wereld en die van mijn omgeving uit hoe we er uit zien en wat we uitstralen.

Van een collega kreeg ik het boek 'Merkenmoe' te leen; hij vond dat dit boek in de lijn lag van mijn project. Het is heel fascinerend, een Britse man gooit al zijn merkspullen - en holy m, dat zijn er nogal veel - op een groot vreugdevuur. Hij merkte dat zijn identiteit totaal bestond uit merken. Door bepaalde merken te dragen, te roken, te eten en te gebruiken, hoopte dat hij een bepaald iemand zou zijn en een identiteit daarmee uitstraalt. Alleen maar door het dragen van merken. Hij was er echt aan verslaafd. Hij beschrijft zijn hele proces - hij moet echt afkicken! - en bemerkt dat het nog niet zo gemakkelijk is om merkloos door het leven te gaan; dat is namelijk de bedoeling nadat alles in vlammen is opgegaan. Ik ben me ook erg bewust van merken en wat ik draag en wat ik hoop uit te stralen. Niet zozeer met merken, maar wel met wat ik draag, hoop ik een 'links van het midden, krachtige, cultuurliefhebbend, maatschappelijk betrokken en stijlvol' iemand uit te stralen en alles wat ik doe, ligt wel in die lijn. En als dat niet zo is, dan doe ik het wel een beetje stiekem. Ik hou het liever voor mezelf dat ik in een deuk lag deze week om Geer & Goor, precies op de hoogte ben hoe het gaat met Ludo & Janine en dat ik elke zaterdag naar de Aldi ga voor mijn weekboodschappen. Ik ga er liever prat op dat ik graag naar cultfilms ga, ook wel eens boodschappen bij Marqt doe (maar halleluja, wat duur) en geen vlees eet.

In de zomer kreeg ik de vraag van een niet nader te noemen persoon, of ik mij wel eens verwonder en waar ik mij over verbaas en opwind. Hij vroeg dat omdat ik blijkbaar geregeld niet-verwonderend en licht dromerig voor me uit en om me heen kijk. Ik heb dit getoetst bij collega's en vrienden en ik verbaasde mij erover dat ik blijkbaar soms stoïcijns de wereld in kan kijken. Ik had geen idee. Hoewel, ik bij tweelingzus Luc dit ook wel opmerk, en aangezien wij dezelfde genen hebben, is het niet verrassend dat ik hier ook een handje van heb. Overigens hoop ik door diezelfde genen ook zo'n heel lief kindje als Fiene te krijgen later als ik groot ben; ik heb echt de allerliefste nicht van de hele wereld. In elk geval, verwonderen: vanaf dit moment in de zomer probeer ik heel bewust de wereld in te kijken en mensen niet alleen aan te gapen (schijn ik dus een ster in te zijn), maar ik probeer er ook iets van te vinden. Nu had ik gister een wonderlijke lunch, sowieso was mij de insteek nog niet helemaal duidelijk, maar het bleek puur zakelijk. Naast me dit afvragen, zat ik ook nog naast 'ons' hoop in bange dagen van de film- en toneelwereld': Carice en Halina. Eerst kwam diva 1 met een enorme pet op binnen (zij is echt heel klein) en daarna diva 2: met bontjas (please, een nepperd) - waar ik natuurlijk op ging zitten: super sorry nog - en een enorme hoed op. Ik was me bewust van mijn beroemde buren op links en was stiekem heel erg jaloers op Halina, die vol trots twee tassen met kleren en schoenen (nieuw, ohhh - wat heerlijk) aan Carice liet zien. Anyway, doordat ik weet hoe erg ik kan staren, zat ik alleen maar strak voor me uit te kijken, mijn tafelgenoot zal wel gedacht hebben..!

Winterslaap

Niet vooruit te branden, geen zin om ook maar de was op te ruimen, me verwonderen over de moeders in 'Hotter than my daughter' en me afvragen of Astrid Joosten zelf de antwoorden zou weten bij 'Twee voor twaalf' - zo kijkt ze namelijk wel. Mijn koffieafspraken afzeggen en mijn huis een ontplofte troep laten, mijn kleding zo uittrekken en op de grond gooien zodat die berg alleen maar groter wordt, Facebookpagina's bekijken van mensen die ik helemaal niet wil zien (exen van of nieuwe vriendinnetjes van exen bekijk ik altijd graag) en om 21u naar bed gaan - zo zag mijn week er uit - enorm inspirerend. Ook mijn nieuwe internet en tvpakket heb ik nog even laten staan, met als gevolg dat ik sinds vandaag geen tv meer kan kijken en geen internet heb; mijn twee voornaamste bezigheden afgelopen week thuis. Laat staan dat ik ben gaan sporten, leuke etentjes had, een leuke film heb meegepikt in de bioscoop of elke avond lekker heb gekookt. Ik hoor van iedereen dat ik mij moet overgeven aan blijkbaar een enorme behoefte aan een winterslaap, maar het voelt afschuwelijk. Tegelijkertijd kan ik alleen maar denken aan mijn bed als ik er niet al in lig. Gelukkig heb ik een baan, in elk geval nog een paar uur per week waarin ik me een soort van nuttig voel. En gelukkig heb ik even geen man (hoewel ik er ook van baal so once in a while, dit terzijde voor nu), geen gehannes. Volgende week heb ik elke avond wat en ik vind het nu al een moeilijke gedachte dat ik niet al lekker om 21u in bed kan liggen. Overigens lag ik vannacht van 3.00 - 5.00 wakker, misschien heeft mijn lijf ook wel genoeg slaap gehad.

Maar voor nu: weekend. Vanavond ga ik eten bij vriendinnetjes M en N - we kennen elkaar nog van de basisschool. Morgen is de Museumnacht en met een paar leuke collega's ga ik als vrijwilliger helpen in het Van Gogh Museum (er zijn nog kaarten beschikbaar, enorm leuk!!). En zondag ga ik een hardloopwedstrijd in Den Haag lopen, als mijn neefje nog niet is geboren. Dat is namelijk reuze spannend; zondag is Luc uitgerekend! Ik verheug me er enorm op. Luc geloof ik wat minder, ik heb maar makkelijk praten nu. Ik krijg een berichtje als de baby er al is - het zware werk verzet zij.

Oh, met veel pijn in mijn hart, toch, zijn de Nike Air Maxjes via Marktplaats verkocht. Als ik al niet kapotte voeten van de marathon had, dan wel omdat die gewoon te klein waren. Mag ik nu een paar nieuwe via Marktplaats kopen? Ik heb wel wat 'nieuws' geshopt, ik hartje tweedehands: een jurkje, schoenen en een trui. Die trui valt wel erg op; ben benieuwd of ik die aan ga doen - toch een beetje een risicootje. Maar de jurk en schoenen zijn erg leuk en draag ik met plezier.

Juist, ik zei het al: weekend, ik ga er van genieten!!