Boeken, pareltjes in het bos, talking dress en lekker hardlopen - ik heb veel te vertellen

Die boeken, die blijven in de weg staan. Ik heb: even geen boekenkast meer, teveel (slechte) boeken - maar nog wel in goede staat, geen opbergruimte en een enorme behoefte om nobel te doen. Dus de boeken met toptitels als 'Chanel Chic', 'Shopaholic', 'baantjer en de moord met de pen' (deze bestaat denk ik niet echt, Appie Baantjer heeft veel moorden opgelost, maar de moord met pen is nog onopgelost), 'Fifty shades of Grey' (ik werd er gewoon een beetje misselijk van) en 'Alys, always' (echt heel slecht!) mogen wat mij betreft weg. Ik had al inspiratie opgedaan bij de koffiebarren waar bookcrossingkasten staan, maar ik wil er alleen geen boek voor terug, voordat ik die grote stapel 'nog te lezen' heb weggewerkt. En bij mij in de straat stond een bankje met boeken om mee te nemen. Zo makkelijk kan het dus. Zie hieronder het werkelijk verbluffende resultaat - in een paar uur: allemaal weg. Het maakte mij echt intens gelukkig. 

Er komt een vervolg!

Verder ben ik in het kader van nieuwe dingen doen en ontdekken zonder te consumeren naar een verrassend mooi plekje in het Amsterdamse Bos geweest, een bloesemveld. Echt waanzinnig mooi. Het gezelschap hielp zeker er een heerlijke middag te maken, maar zelfs al was ik daar alleen had ik er vast ook enorm van genoten. Ik heb ter voorbereiding op de marathon heel veel rondjes Amsterdam Bos gedaan en wist vrij zeker dat ik alle plekjes wel had gezien, maar niet dus. Van dit pareltje had ik nog geen idee. 

Vanmiddag heb ik de 'Zandvoort Circuit Run' gelopen, 12 km door duinen, over strand en over het circuit van Zandvoort. Er deden duizenden mensen mee, heel goed dat vandaag veel mensen hebben gesport. Het was heerlijk weer, af en toe wel een beetje zwaar dus. Hoe heerlijk ik het vond, ik heb, nu ik zo groen bezig ben, me toch vaak afgevraagd of het niet groener kan. Al die bekers die weg worden gegooid tijdens de run, de medailles die worden uitgedeeld als herinnering komen vast bij iedereen thuis in een doos te liggen en al die flesjes AA drink die worden uitgedeeld. Ik heb nog geen oplossing paraat, maar er is vandaag in elk geval heel wat plastic verspild! 

Voor mensen die -net als ik straks in augustus (OMG, het is nog ver weg!)- groene kleding willen aanschaffen, is er een handige app, 'talking dress' heet het. Talking Dress is een boek over fair fashion, met nu een app. Een app met informatie over certificaten, keurmerken en goeie adresjes. Een gratis app! Ik zie dus geen reden waarom je het niet zou doen? 

What a beautiful day!

We hebben natuurlijk niet echt een winter gehad dit jaar, dus om nu te zeggen dat ik heel veel zin heb in de lente en de zomer, dat slaat nergens op. De fantastische zomer van 2013 is nog maar net voorbij. Ik zou op wintersportvakantie gaan, maar dat ging toch niet door. 'Gelukkig' voelen al mijn facebookvrienden die wel zijn geweest de behoefte om foto's van bergen en après skibarren te delen, dus het voelt wel alsof ik er een beetje van mee heb gemaakt. Ik heb ook geen ritje naar de Jaap Eden Baan gemaakt, voor een paar rondjes daar. Er heeft denk ik geen dag ijs gelegen op de grachten. Maar ik had toch een immense behoefte wel dat heerlijke wintersportgevoel te krijgen. Een beetje rozig, na een hele dag buiten en een paar biertjes daarna. Dat gevoel is onbetaalbaar. Maar de omstandigheden moet ik dit jaar zelf creëren. Ik heb een paar skeelers liggen, die komen uit de 3e van de middelbare school. Inmiddels ben ik 30, dus echt al 15 jaar oud. Op zijn minst! Een paar skisokken aan, een dikke trui aan, mijn hoofd insmeren met skicreme (grapje, dat heb ik niet gedaan) en gewoon maar gaan. Ik heb 3,5 rondjes park gedaan en met gevaar voor eigen leven en dat van anderen weer naar huis gegaan. Dat remmen is toch belangrijk. Ik heb veel bomen en verkeerslichtpalen van dichtbij gezien. Daar ligt dus een ontwikkelpunt, maar ik kon echt een paar professionals bijhouden in het park. Een paar slagen maar, maar toch. Het was heel lekker. 

Mijn vakantie zit er bijna op, vandaag is alweer de laatste dag. Het was een fijne week, maar het ging te snel voorbij. Ik heb geen dag lekker kunnen uitslapen, de biologische wekker ging gewoon om 7.00. En mijn voornemen elke dag iets cultureels te doen, is mislukt. Ik ben 2 x naar de film geweest, heb een boek gelezen, ben naar het Concertgebouw geweest (oh! Het is fenomenaal mooi daar en het stuk van Haiden was weergaloos, ik heb er zo van genoten) en ik heb een film thuis gekeken, c'est tout. De film thuis ging over Beatrix Potter, en ik vind het wel heel leuk dat ik iets meer weet over de schrijver van Peter the Rabbit, het boekje dat ik best vaak met nichtje Fiene lees. Ik heb elke dag gesport, en veel koffies gedronken. En klanten van de Voedselbank gestimuleerd naar cultuur te gaan (www.voedselbankcultuur.nl). En morgen ga ik het allerleukst doen, namelijk knuffelen met mijn neefje en nichtje. 

Oja, ik vertelde eerder over bookcrossing; bij de koffiebar bij mij in de buurt staat ook een bookcrossingkast. Ik vind het toch een leuk idee! En bij mijn buren staat een bankje buiten, met een aantal boeken die mensen mee mogen nemen. Ik ga dat ook doen. Veel leuker om mensen blij te maken met een boek, dan het bij grofvuil te zetten. Dat was ik hoe dan ook niet van plan overigens. Een mooie dag om een bordje 'boeken om mee te nemen - veel leesplezier' te maken. Ik ga het direct doen! 

Dear Mr President

Een week vrij in prachtig, zonnig Amsterdam! De president van Amerika heeft gister een bezoek gebracht aan mijn Mokum; een gek gevoel van trots maakte bezit van mij. Ik ging vol nieuw opgedane energie hardlopen in het Vondelpark, en dagdroomde dat ik hem tegen zou komen. Ik vind het een inspirerende man! Dat is wel grappig, ik ken hem niet eens. Maar hoe energiek, soepel en zelfbewust hij uit die Air Force One kwam, vond ik heel mooi om naar te kijken. 'Hi there Frans, I love your country'. 

Al hardlopend in het park kwam ik het hartverwarmende bord tegen: 'paddentrek, vrijwilligers aan het werk'. Mijn hart brak, wat mooi dat mensen zich hier voor inzetten. 

Deze week moet natuurlijk niet voorbij gaan zonder leuke dingen te doen. Het klinkt zo oppervlakkig, dat 'leuke dingen doen', maar het is zonde om te cocunnen deze week. Dus elke dag iets cultureels is de opdracht. Zondag ben ik naar De Uitkijk geweest, de oudste bioscoop van Amsterdam, met taalmaatje Linda. De film 'blue Jasmine' is echt heel leuk. I love Woody Allen. Gister naar een andere leuke bioscoop geweest, Cinecenter, naar de film 'The Grand Budapest Hotel'. Ook heb ik heerlijk op een terras in het Vondelpark gezeten. Wanneer doe je dat nu op een random maandagmiddag?! En ik ga zo naar buiten, op weg naar het Rijksmuseum. Of zou daar een mega rij zijn, nu Barack Obama daar gister is geweest? Het leek me wel wat, in zijn voetsporen. In fotomuseum Foam is een interessante expositie over vrouwen in de prostitutie in Iran. Ik heb net een reisverslag gelezen over Iran, het heeft mijn interesse. Heel toevallig dus dat deze expositie er is. Dat ga ik ook deze week doen. Met lievelingscollega Frans ga ik morgen naar het Concertgebouw, voor een lunchconcert. Eens per maand gaan we samen naar de lunchconcerten van het Koninklijk Concertgebouw Orkest. Over energie opdoen gesproken! 

Nu dit jaar zo vordert, denk ik minder en minder (hoewel het gewoon Nederlandse woorden zijn, heeft hebben ze these days iets beladens) aan kopen. Het voelt als een bevrijding dat ik de Kalverstraat al maanden niet heb gezien en rustig door de 9 straatjes kan fietsen. Om de verleiding niet actief op te zoeken, ga ik nu eenmaal niet naar binnen. Het is echt een aanrader, zo'n tijd zonder te consumeren. In elk geval zonder consumeren aan spullen. Het is heel lekker voor de portemonnee, het is bevrijdend omdat ik er achter kom dat niet alles draait om de buitenkant en je krijgt er veel voor terug; tijd bijvoorbeeld en mooie inzichten en goeie gesprekken. Die ervaringen zijn onbetaalbaar, daar kan geen mooie trui tegen op! Ik ben me er overigens van bewust dat ik af en toe een beetje tegenstrijdig ben en doe, maar alleen al het proberen bewuster en groener te leven, doet mij echt heel goed!

Klaar ermee!

Niet fit, gestopt halverwege een halve marathon en afspraken afgezegd die beter wel door konden gaan. 1000 plannen voor de toekomst en niet weten op welke groene knop ik moet drukken. Not so me. Ik heb het idee dat ik even tot bezinning moet komen, het lijkt wel of ik even 'kwijt' ben wat mijn drijfveren zijn - en niets voelt zo afschuwelijk als dat, terwijl tegelijkertijd de lente schreeuwt om aandacht en ik op mijn bank downton abbey aan het kijken ben, toch meer een winterserie - hoe splendid ook. Ik ben overigens nu helemaal bij met downton abbey, daar horen jullie mij in elk geval niet meer over. Ik hoop heel erg dat er gauw een serie 5 komt! In elk geval, ik merk dat het anders moet. Ik weet even niet hoe, maar door door te denderen, wordt het niet anders. Ik ben nu al een tijdje bezig met elke dag opschrijven in een leuk boekje (daar had ik een tijdje een handje van, 'gezellige' boekjes kopen. Daar heb ik er nog wel een stuk of vier van liggen) wat mij die dag gelukkig maakt, en waar ik duidelijk niet gelukkig van wordt. Als ik dat boekje zo terug lees, word ik gelukkig van dingen doen, van mijn vrienden, mijn broer en zus & zwager, neefje en nichtje, inspirerende mensen ontmoeten, drankjes drinken af en toe, sporten, bloemetjes in huis en gezond eten. Ik word niet gelukkig van niet in het moment leven, terwijl ik me daar toch een handje van heb - altijd maar vooruit plannen en denken. Mijn voornemen, zo halverwege het eerste deel van 2014, is niet elk weekend veel aan mijn hoofd te hebben, ook avonden door de week gewoon lekker thuis en niet elke sociale verplichting als verplichting voelen en er soms ook maar eens vanaf te zien. 

In elk geval, dat niet- kopen bevalt nog erg goed. Ik heb er deze keer ook weinig over te vertellen. Ik speur nog wel af en toe marktplaats af voor leuke hits. Ik heb nu voor nichtje F een schattig truitje gekocht, van het merk 'Mini Rodini'. Er staan allemaal katten op. Ze is in het echt doodsbang voor katten. 'Is niet eng hoor', zegt ze terwijl ze ongeveer op mijn hoofd zit. Hopelijk vindt ze dit wel heel leuk, nu ze haar niet kunnen krabben. 

Wat wel jammer is, is dat ik door het niet kopen van boeken ik dit jaar het boekenweekgeschenk mis. En er zijn ook best veel boeken die ik nog wil lezen die nu te koop zijn. Me eerst maar eens door die boeken werken die nog op mij liggen te wachten. Ik ben nu een boek uit 1999 aan het lezen, uit de kast van mijn zus. Het gaat over een vrouw uit Denemarken. Zij is een half jaar in haar eentje aan het reis door Iran. Zo inspirerend en al lezend kom ik tot de conclusie dat de mooiste verhalen ervaringen zijn.

Komende week sta ik overigens op de Tefaf, de kunstbeurs in Maastricht voor het Van Gogh Museum, in mijn netste outfit. Ik zie er nooit uit als een slons, maar ik ga ook niet in tenue de ville naar kantoor, dat vind ik nog wel even spannend dus. En hoge hakken zijn wel de bedoeling, maar doen vast ook veel pijn. Ik hoop dat ik nog iets kan vinden! 

Met één been op de stoep..

Terwijl ik dit schrijf, ben ik in Zuid-Limburg. Ik ben aan het ontspannen; beetje sporten, zwemmen met m'n nichtje en knuffelen met mijn neefje, Limburgse biertjes aan het drinken met mijn zwager en flauwe grapjes aan het uithalen met en vooral bij mijn zus. Wat ik aanheb, daar moeten we het maar niet over hebben. De weg hier naar toe had nogal iets weg van Bridget Jones 2.0. Het weekend begon in de schouwburg van Den Haag, de Koninklijke Schouwburg ('verrrruuuuukkkkeluuuuhk', bulderde de man naast mij, terwijl zijn vrouw zei, nadat de grap ging over scheten uit de moeders r&@&@: 'nou moe, het is hier Kòninklijk!'). Anyway, ik stapte de roltrap op, op station Amsterdam Zuid. Ik bedoel eigenlijk, ik stapte mìs op de roltrap op station Amsterdam Zuid. Ik greep me vast, terwijl de hak van mijn lievelingsschoen bleef haken achter een trede. Hij was er bijna af. Grrrrrrr. Een teken. Ik ging er prat op dat ik 20 paar lage schoenen heb met hak, maar dat uitgerekend deze schoen er aan zou gaan, dat had ik niet verwacht. Eén van de redenen van dit jaar is overigens dat ik van sommige items dus 20 paar heb en dat ik daar een beetje een aversie tegen begon te ontwikkelen. Maar het is wel jammer dat dit paar op zijn minst langs de schoenmaker moet, hopelijk kunnen ze nog even mee. In elk geval -  al hinkelend op het perron - had ik geen idee hoe ik bij de koninklijke schouwburg zou komen. Ik vond mijn leuke jurkje een stukje minder leuk met mijn neonkleurige hardloopschoenen er onder - het enige andere paar schoenen dat mee is. En daarbij; in Den Haag begrijpen ze de Amsterdamse mode toch ook minder goed - en daar ben ik nogal gevoelig voor. De trein had intussen mega vertraging, dus ik had zuslief ge'appt, met wie ik naar het theater zou gaan. Of ze me op wilde halen, want a. ik kon niet lopen, just hinkelen en b. ik was nogal aan de late kant. En met de vraag of dat paste op haar achteropje. Ik heb namelijk het allerliefste en allerondeugendste nichtje ter wereld - voor wie een zitje is gebouwd op de fiets van mijn zus. Ze reageerde niet, dus ik belde. Geen gehoor. Ze belde terug; en zei dat ze mij zou komen halen vanaf het station. Ik blij, want ik had nog steeds de anderhalve hak aan en ik kwam aan om tien minuten voordat de voorstelling zou beginnen. Komt ze aanfietsen, met het zitje op de fiets. Ik keek haar aan, begon keihard te lachen en zij begreep toen pas ook dat dàt niet ging passen. 'Nou, daar denk ik nu pas aan!' Mijn zus is superlief en best heel slim, maar denkt soms met haar neus. Uiteindelijk heb ik mijn schoenen verwisseld en ben ik gaan hollen naar de schouwburg van den haag.

Morgen stap ik in supervuile kleding in de trein, want we hebben gespeeld in het bos. Ik was vergeten hoe vuil je daar van kan worden. Ik hoop wel dat het er uit gaat, al die modder, want deze spijkerbroek is zo ongeveer de enige die ik nog heb en een beetje draagbaar en toonbaar is. Ik heb vorig jaar een fijne jeans gekocht. Nog geen jaar geleden. Door het fietsen zitten er waanzinnige slijtage plekken op. Echt zonde van al dat katoen, en zo ver fiets ik toch ook weer niet. Nu kwam ik erachter dat de H&M een service biedt, waarbij je al je oude, versleten katoen, zijde, jeans, satijn - alle kleding - van sokken tot ondergoed, van truien tot vesten en van rokken tot jurken naartoe kunt brengen; H&M conscious. Een goed initiatief, waarbij zij zorgen voor de recycling hiervan.