zondag 1 juni 2014

1 juni: nog 2 maanden te gaan

Eerlijk is eerlijk, er zijn dagen dat ik mezelf bijna niet in de hand heb. Hoe kan dat nou toch, ik sta zo achter het idee! Maar de prikkels zijn soms niet te doen - en de mooie dingen in winkels doen wat ze moeten doen; ze raken mijn koopgrage ik. In Groningen met mijn altijd goed uitziende vriendinnen hielp natuurlijk niet. Ik in 2e hands kleding outfits, terwijl de rest er hip & happening & in het nieuw gestoken uitzag - de ene broek nog leuker dan de ander. Ik had zo zin om daar bij te horen, op te gaan in dat - en mijn jaar even te laten voor wat het was. Maar, dat heb ik natuurlijk niet gedaan - hoewel ik wel wat ansichtkaarten heb gekocht. Maar dat is een investering in vriendschap en andere relaties, heb ik mezelf even wijsgemaakt. Het komt er dus op neer dat als ik mezelf niet teveel blootstel aan de inmiddels welbekende prikkels, het wel goed komt die laatste maanden.

Mijn hoogzwangere vriendin K. heeft bij mij een tas met heel veel kleding gebracht, om te verkopen in de IJhallen, weg te geven aan mijn taalmaatje L. en te posten op de facebook pagina 'Amsterdam deel/geeft'. Een te gekke pagina, waar mensen die spullen over hebben, dit plaatsen om op te laten halen door mensen die dat item wel willen hebben. Werkelijk van alles komt voorbij! Blijkbaar is voor alles nog wel een markt. Bijvoorbeeld de rage uit de jaren 80 of misschien 90 - de speentjes om aan kettingen te hangen. Die rage is aan Drenthe niet voorbij gegaan, maar gelukkig wel aan ons. Dit soort 'flauwekul' mochten wij niet hebben van mama Weide, misschien staat zij wel aan de basis van mijn haat/liefde verhoudingen met spullen en kleding. Ook plaatsen mensen die het zich niet kunnen veroorloven oproepjes voor kleine cadeautjes voor hun kinderen. Werkelijk hartverwarmend. En spullen waar nog wel steeds behoefte aan is, komen zo weer heel goed tot hun recht. Ik vind het mooi.

Waar mensen waarschijnlijk niet op zitten te wachten, is de zak 'Vamp' kleding. Vormloze vestjes, krappe T-shirtjes en het spijkerjackie - dat ook enigszins de plank missloeg. Het was het vanaf het begin net niet, deze jas. Maar oh zo belangrijk, die clubkleding. Was het toch maar duidelijk bij welk hip groepje je hoorde. In elk geval heb ik bedacht dat ik een goede bestemming ga vinden, ideeën zijn welkom! 


Komende week gelukkig even niet teveel prikkels. Gelukkig, omdat ik me er toch niet zo gelukkig bij voel. Het raakt mijn onzekere ik. Wel veel cultuur (verrassend genoeg, als je werkt bij het Van Gogh Museum), Voedselbank Cultuur afspraken, een gezellig Amsterdams festivalletje, sporten en een pinksterweekend Texel met mijn zus. Van het begin van dit jaar kan ik me herinneren dat ik me dààr absoluut niet ongelukkig hoef te voelen en zorgen hoef te maken dat de prikkels mij om te oren vliegen.