Even rekenen: ik ben inmiddels 36 uur wakker. - 7 minuten hazenslaapje. Dat is wel lang, toch? Het heeft echt met je instelling en mindset te maken. De avond duurde voor mijn gevoel net zo lang als de avonden dat ik om 22.00 ging slapen. Ik heb gisteravond een eter gehad, even hardgelopen, Spaanse woordjes geleerd en om 23.00 was ik wel zo'n beetje klaar met mezelf en tijd te doden, en dat bed begon wel erg te lonken. Gelukkig kwam Sarah mijn kant op, en hebben we het tot 2.00 weten te rekken om de wandeling te maken. We hebben gekletst over het leven, geroddeld (alleen positief) over collega's en muntthee gedronken - want, zo lekker opkikkerend. Om 2.00 zijn de we mijn fijne ghetto ingegaan en richting de Dam gelopen. Weet ik voor de volgende keer: dat duurt een uur. Er lagen half blote meisjes (echt, ze leken 12!) op straat, de bezetting van het Maagdenhuis had dezelfde geur als de kroeg in Groningen en leek meer op een club dan een actie van bevlogen studenten. Maar ik heb me er totaal niet in verdiept, dus dit is een redelijke oppervlakkige observatie. We liepen door richting het altijd bruisende Leidseplein, not, en voelden ons Zombies. Liepen als Zombies (want nog steeds spierpijn) en zagen eruit als Zombies. We begonnen het koud te krijgen, moe te worden (Sarah liep op straat te slapen, vond ik heel knap) en ik moest enorm plassen. Na nog een uur was het 4.00 en thuis. We konden genieten van onze minestrone soep. Een beetje zout konden we wel gebruiken, en wat lekker warms! Ik kreeg het op mijn heupen, want over 2 uur moesten we alweer sporten en ik was nog niet klaar met de plannen die ik had gemaakt. Overigens, de uren gingen sowieso snel, dat viel me reuze mee. Dat neemt niet weg dat we ons wel 100 x afgevraagd of we niet gewoon lekker in bed moesten liggen, want welke oen blijft nou voor de lol op een nacht, zonder dansen, zonder een cocktail in de hand. Wij dus, en we zijn natuurlijk gewoon wakker gebleven. Nouja, wakker: Sarah knikkebolde een beetje en mijn zinnen liepen niet meer en halverwege de zin wist ik al niet meer wat ik wilde zeggen. Ik kreeg ook zo de slappe lach om zo'n domme grap (guess what, made by me) dat ik wel doorhad dat ik een beetje wappie aan het doen was. En ineens, ik wilde zo graag slapen!! Om 5.15 ging ik met mn hoofd op de tafel liggen, zette de wekker voor 7 minuten en die 7 minuten waren de beste uit mijn slapende leven! Wat verrukkelijk. En daarna, weer energie voor 10. Ipv 7 uur, 7 minuten slapen.
Op naar de Fitte Man. Hij was streng, doch rechtvaardig. Onze spieren waren nog niet super hersteld, in combinatie met 7 minuten slaap; hij deed het ietsjes rustiger aan. Maar hij verzekerde ons, je kan beter flink sporten, dan niets doen. Die moeheid eruit lopen. Het bleek waar. Mijn spierpijn is juist ook minder geworden. Heerlijk gedoucht na die tijd, en verrukkelijk ontbeten. Gewoon yoghurt met noten en vruchten, maar alles smaakte als een enorme beloning en dus ook heel erg lekker. Daarna een redelijk productieve werkdag gehad gezien de omstandigheden. Nu kijk ik uit naar een avondje niet zoveel. Ik mag lief zijn voor mezelf. Ik kan toch maximaal één regel lezen, dus morgenochtend gaan we weer verder met de Grote Plannen. Zus komt zo de pan soep leeg eten, en ik lig er om half 10 in! 2 to go!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten