Het weekend heb ik samen met vriendin J uitgewapperd op Texel, weg uit de stad en weg van alle verleidingen. Ik denk dat ik gewoon in een boerderij op De Koog moet gaan wonen. De mode is gedateerd, de winkels zijn nèt anders dan de 9 straatjes en de kapsels zijn net ietsjes praktisches dan als je naar de Kinki Kappers gaat. Voor in huis hoef ik geen Rivièra Maison achtige taferelen, de Capri broek is bij mij altijd al verboden geweest en het korte koppie met haarspeldjes heeft het bij mij ook nooit gered - zelfs niet toen ik op het plattelaaand in Drenthe woonde. De conclusie van het weekend was eigenlijk dat het heerlijk wonen is in de stad, maar doordat iedereen er zo hip & happening uitziet, ik dat ook wil. Maar of het gezelliger is op een eiland, dat weet ik niet. Ons viel op dat geen enkele Texelnaar echt vriendelijk tegen ons deed; de dame (Tina - te makkelijk om er grappen over te maken, ons is het gelukt om niet meer bij te komen van het lachen om deze karikatuur van zichzelf) van het hotel wilde direct - op niet mis te verstane wijze - veel te veel geld voor een doorleefde, abominabele bed & breakfast kamer, het meisje op het terras had absolùùt geen tijd om uit te leggen wat de verschillende Texelse biertjes waren en de Johnny de Mol wannabe zei gewoon helemaal niets toen hij die biertjes kwam brengen. Zoals wijze mama Weide-Kelly zei: 'een lach kost niets.'
Na Texel door naar Drenthe, waar ik oma Kelly heb getrakteerd op een taartje en op een fietstochtje door het werkelijke prachtige Drentse landschap. Ik denk niet dat ik haar bij kan houden; ik nog steeds op die gammele bak en zij op een ultramoderne fiets met subtiel weggewerkt motortje. Wordt vervolgd, de tocht staat op de planning voor september. Nu is eten en drinken nogal belangrijk voor onze familie (op de verjaardag van oma werd ook duidelijk waar ik dat vandaag heb; 'mond leeg, wil je nog iets?'), dus heb ik op leuke plekken op de route koffie met appeltaart-pauzes ingelast. Dat zal ik nodig hebben :).
Terug in de big city en ik viel met de neus in de boter: ik was uitgenodigd voor de première van 'Borgman', een film van Alex van Warmerdam. Ik had al even geschreven over de jurkenstress en ook vriendin K had er last van. Gelukkig, mijn niet eerder gedragen jurk van vorig jaar stond nog steeds goed, mijn zilveren muiltjes stonden niet leuk genoeg, maar een ander paar wel - dus ik stond er goed bij. Voor ons pakten de Evert Santegoeds- en van deze wereld niet hun camera erbij, maar een bijzondere avond was het evengoed! We deden het erg leuk tussen de celebs en onze opdracht was dat we net zouden doen of dit voor ons een heel 'normale' avond zou zijn, geen gestaar naar knappe BN- ers, maar juist discusssies aangaan over de film. Want er valt een hoop over te zeggen! Ik zou de film absoluut aanraden, maar het is geen hapklare kost!
Nog een prangende zaak afgelopen week: ik schreef eerder over leven in huis, maar liever niet dit leven: ik heb een muizenplaag! Potverdorie: hartslagverhogend en een akelig idee. Ik zag een bruine, vriendin E een lichtgrijze en samen zagen we ook nog een dikke donkergrijze. Ik zat alleen met handen gebonden, want ik mag niets kopen. Anyway, vrienden K + H hadden eerder met dit bijltje gehakt en zijn de eigenaar van een zogenaamde Ratzapper. Een uitkomst, een muizenval - maar dan elektrisch en je ziet geen dode muis - als je je best doet. Ik heb er sinds vorige week vijf gevangen - afschuwelijk. Nu maar hopen dat ze wegblijven en dat in de muizenfamilie het gerucht gaat dat je beter niet 3hoog moet gaan, want daar staat weer zo'n vervelend apparaat.. Ze zijn overigens picky: op roggebrood komen ze niet af, kaas en pindakaas doen het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten