Op een oude fiets..

Ik fiets net naar huis op een fiets (lees: barrel) waar een geluid vanaf komt- dat is aan de andere kant van Amsterdam nog te horen. Op zich wel handig, want geen fietsbel nodig (die zit er - vanzelfsprekend op een barrel - niet op). En ik kom 's ochtends op de fiets wel eens iemand tegen waarmee ik het heel gezellig heb, en hij hoort mij ook van verre aankomen. Maar alle voordelen even terzijde (ik hoor de laatste tijd net iets te vaak dat ik alles maar positief zie, en dat sommige dingen gewoon irritant zijn, dus dat mag ik dan ook zo benoemen - working on it - nog even en ik ben een mopperkont, ik heb mezelf namelijk iets heel leuks ontzegd het komende jaar), alleen de derde versnelling werkt, maar volgens mij is ook die kapot en is het de zesde versnelling geworden. Dat is hard trappen in de wind. Oftewel, ik zit in een moeilijke situatie, want eigenlijk zou ik een nieuwe bicyclette willen overwegen. Ik overweeg het trouwens al minstens vier maanden, soms kan ik snel belangrijke dingen regelen, in andere gevallen duurt het twee jaar. Nu hebben wij mooi fietsenplan via het werk, waardoor een nieuwe fiets mij niets kost. Dat het mij niets kost, is overigens geen reden om het wel te doen - mijn jaar gaat om het niet kopen van nieuwe spullen, of ik dat nu zelf betaal of niet. Maar tegelijkertijd is een fiets enorm groen en verantwoord, maar de truc zit hem ook in de productie van de fiets in mijn geval. Ik ga komend weekend op fietsenjacht en jullie horen snel of er groene, gerecyclede fietsen zijn die de moeite waard zijn mijn voornemen te breken. In elk geval ga ik me verdiepen in Roetz fietsen, waarbij onderdelen van oude fietsen gebruikt worden, voor een nieuw stalen ros. www.roetz-bikes.com

Vandaag op kantoor: dat waar ik voor vreesde, is gebeurd: mijn collega's hebben de American Apparel Flea Market ontdekt, waar ik met oogkleppen voorbij fiets. Dinsdag hadden we een lunch en toen werd -tot mijn opluchting- besproken hoe stom deze winkel wel niet is, met lelijke samples, producten die al vier jaar niet verkocht worden en producten waar letterlijk een steekje los bij zit. Ik vond het ineens niet meer zo'n leuk concept, deze flea market en dacht dat het wel goed zou komen met deze store naast ons kantoor. Niet dus! Twee collega's hadden zulke leuke schoenen gekocht en vertelden dolenthousiast over kokerrokjes die ik ook wel zou willen hebben. Mijn collega vroeg of zij het voor mij moest kopen, zodat ik het van haar kon krijgen. Heel lief, maar ook dat is dus het principe voorbij. In elk geval, die gave schoentjes die zij hadden gekocht: van dat genre heb ik ook twee paar in de kast staan.

Gister kwamen twee vriendinnen bij mij eten en vroegen zich (terecht?) af of mijn oma nog wel kan eten van borden, aangezien hier zoveel gezellige bordjes, ontbijtbakjes en koffiekopjes staan die uit haar huis komen. Oma, als je dit leest: ik ben er echt heel blij mee en ze staan zo gezellig hier en het eten smaakt nog lekkerder van jouw bordjes dan van de borden van een of ander Zweeds label die hier ook staan. Maar, geen zorgen: mijn opa en oma gingen minstens één keer per jaar naar Joure om DE koffiepunten bij de Douwe Egberts winkel in te wisselen voor nieuwe borden en koffiemokken. Mijn oma kan nog wel even vooruit - ook zonder die leuke bordjes met gezellige bloemenprint.

Mijn vriendinnen maakten grappen over mijn verzameling schoenen en dat het wel heel makkelijk is om zo'n jaar in te gaan als je allemaal nieuwe schoenen hebt ingeslagen. Nou, al die gympen heb ik gewassen, ze zien er zo goed als nieuw uit! Maar dat zijn ze dus niet.