Sharing is caring

Ik las een boeiend artikel en blijkbaar volg ik een trend! 'Spullen zijn ballast, bezit maakt niet vrij'. Eigendom is uit, delen is in. Ik roep het al tijden: 'sharing is caring'. Waarom zou je dat wat je wel hebt, maar nooit gebruikt, niet delen met mensen die er op zitten te wachten. Ik heb bijvoorbeeld een boor, maar gebruik die nooit - al mijn vrienden mogen deze gebruiken, geen probleem. Evenals de rest van mijn spullen. Ook als ik op vakantie ga, vind ik het zo leuk als ik vrienden een te gek weekendje Amsterdam kan 'geven', door ze in mijn huis te laten logeren. Nog slimmer is airbnb; dan verdien ik er ook nog iets aan. Helaas is geld nooit echt mijn drijfveer, waardoor ik vrijwel elke maand zit te smachten op salaris. Dat is toch ook erg als je 30 bent ;). Ik lees ook in hetzelfde artikel dat we onze identiteit niet meer verlenen aan spullen in onze westerse wereld, maar aan niet-materiële zaken. Ik vind het mega goed nieuws! Schijnt te maken te hebben met het feit dat we gewoon GENOEG hebben. Voordat je naar de winkel gaat om iets aan te schaffen, wat je wellicht maximaal 12 minuten in je leven nodig hebt (heb ik wel eens gehoord: gemiddeld wordt een boor 12 minuten per mensenleven gebruikt), moet je gewoon eens vragen of vrienden het niet toevallig in huis hebben. Ik heb dus nog een boor. Ik ben zelf op zoek naar een leuke man. 

Ik heb een eigen huis, en dat vind ik ballast pur sang. Ik heb een tijd als ware stadsnomade geleefd, werkelijk niet gelogen in 12 huizen in Amsterdam gewoond. Dus wat dat betreft is mijn eigen plek waar ik niet weg hoef te gek. Maar ik moet me echt druk maken om dingen waar ik totaal geen zin in heb. Bij de koop vond ik een paar duizend euro meer of minder geen dealbreaker (lees mijn eerdere alinea, ik heb chronisch geld tekort), ik weet alles over groene, gele en rode stroom, mijn beste vriend was een tijd de CV monteur en ik heb me ook wel eens veel te lang verdiept in funderingscode. Terwijl toen ik huurde, de enige zorg was of er niet teveel muizenkeutels lagen. Ik woon hier superfijn, met een paar kleine, brutale, grijze vriendjes als huisgenoot. Maar het liefst wilde ik dat dit het huis van iemand anders was, wel de lusten, niet de lasten. Maar de verknipte huizenmarkt in Amsterdam is niet wat ik wilde aankaarten.