Ik fietste naar kantoor, nam een scherpe bocht in het park en daar lag ik: binnen drie seconden kermend van de pijn en huilend van de schrik. Ik had mijn best gedaan 's ochtends op een teruggevonden, pareltje uit de kast: gestreken en wel een mooi jaren 50 rokje met polkadots. Een rokje dus, zonder panty's. Daarbovenop een t-shirtje. Tot vijf minuten geleden met jasje erop, maar het was warm, dus ook blote mouwen. Schrammen all over, maar het ergste komt nog. Ik had natuurlijk al geschreven over de verbroken liefde, dus mijn hart is een beetje broos en de tranen prikken af en toe (vooral 's ochtends) in mijn ogen. Anyway, nadat ik mezelf bijeen had geraapt, mijn telefoon ergens uit de bosjes had gevist (hij was ook gevallen en deed het niet meer: deze telefoon is doomed!) en bij een kraantje het ergste grind uit de schaafwonden had gehaald, ging ik al brullend op de fiets door naar kantoor. Het liefst draaide ik me om, terug mijn bed in, maar ik kon niet bellen en ik was toch al halverwege. Vòòr de deur van kantoor, blijkbaar met mascara alllllll over en bloed en schaafwonden, kwam het hartje voorbij gefietst. Ik voelde me al akelig, maar dit hielp Echt Niet. Ik dook in zijn armen en vroeg of hij de pleisters op mijn wonden wilde plakken. Hoe erg kan je je Bridget Jones voelen?! Ik heb overigens nu een leentelefoon van mijn werk, maar ik moet een andere - ik mag deze niet houden. Ik ben nu zelf de wonden aan het schoonhouden (nadat een knappe dokter al het overgebleven grind er uiteindelijk had uit gehaald) en het valt allemaal reuze mee. Maar, als je je dan zo voelt, is er niets fijner om iets leuks te kopen. Ik voel echt een OER drift om mezelf te verwennen met mooie spullen. Ik ben uiteindelijk in de zon met een tijdschriftje (no worries, gekregen) gaan liggen - daar knapte ik gelukkig ook van op (maar ik heb ik indruk dat niets beter zou helpen dan een mooi nieuw vestje of een paar coole shoes!). Ik ben fijn uit eten geweest met mijn vriendinnen en ook de komende dagen staat er genoeg gezelligheid op de planning - afleiding van de verleidingen genoeg gelukkig.
Mijn collega had toch zo'n leuk jasje aan, maar nu bedacht ik dat mijn moeder ook nog zo iets heeft. Ik ga ns kijken of die staat en mij past. Mam, als je dit leest, ik ga weer in je kast duiken! Ik heb vorig jaar ook een paar top vintage laarzen van haar gekregen, die zijn echt te gek. Kan niet wachten tot de temperatuur naar beneden gaat en ik die weer aan kan.
De terechte vraag rees, wat te doen met cadeaus? Ik weet het nog niet. Ik kan moeilijk vragen of mensen voor mij iets breien en cadeaus weigeren is ook zo wat. Ik had bedacht, als ik iets krijg, dat ik dan iemand anders iets van mij geef. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd.
Het weekend ben ik onder de pannen. De Uitmarkt is in Amsterdam en voor de Voedselbank ga ik op pad om cultuurinstellingen te enthousiasmeren om hun instelling beschikbaar te stellen voor klanten van de Voedselbank. Die mensen hebben echt niet veel (en ik maar zeiken over die 6e jeans wel of niet kopen), en ik vind het belangrijk dat cultuur voor iedereen die er gebruik van zou willen maken, toegankelijk is. Verder niet alleen maar nobele dingen: lekker uiteten (tot nu toe lukt mijn plan om ook geld te besparen door dit project niet echt), wijn drinken (na dit weekend worden er geen sigaretten meer opgestoken en flessen wijn ontkurkt vanwege de marathon die over minder dan een maand is - ik neem het er nog even van) en ik ga hardlopen - als mijn enkel iets minder dik is. Over een maand is de marathon van Berlijn. Op naar Berlijn met vriendinnen K + A om de marathon te lopen. Veel zin in, maar het komt nu verdomd dichtbij. We willen een shirt laten bedrukken, met een leuke tekst erop (We zijn nog niet zo crea Bea - ideeën zijn welkom!), zodat we elkaar herkennen en we herkenbaar zijn voor onze supporters, maar zo'n tweedehands hardloopshirt is ook zo wat. Nu ik dit project doe, merk ik pas hoe makkelijk je alles 'even koopt'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten