De HEMA. Ik was er al sinds augustus niet binnen geweest. Ik fiets er elke dag langs, maar ik durfde gewoon niet. Hoewel er ook producten te koop zijn die ik wel mag kopen, zijn er te veel verleidingen. Leuke rokjes, goede dvd's, gezellige boekjes, lieve kaartjes, cadeautjes voor Fiene en Teuntje - ik was gewoon tè bang mezelf niet in de hand te hebben. Maar ik moest: wattenschijfjes, make-up remover en fietslampjes; producten die het beste bij de HEMA te halen zijn. Ik had er meer van verwacht; een manager die blij was me weer te zien, de kassameisjes die me zouden begroeten - want het kan niet anders dat de winst van de HEMA Kinkerstraat achteruit is gegaan sinds augustus. Maar hoe dan ook voelde het weer als thuiskomen. Ik heb me keurig aan mijn lijstje gehouden, wat een prestatie op zich mag heten. Ze hebben ook zulke leuke kerstversieringen; hoe kom ik daar nu weer aan? Ik ga nog eens bij mijn ouders op zolder kijken binnenkort.
Speaking of kerst; het kerstfeest op kantoor is over een kleine maand al. Mèt thema. Ik hartje verkleedfeestjes. Het thema is Kroning op het Werk, met een knipoog naar het nieuwe schilderij in het Van Gogh Museum en met een knipoog naar de Kroning van 30 april. Dus, het lijkt me met mijn blonde haren en bruine ogen, dat ik als Koningin Maxima ga. Niet van de echte te onderscheiden ;). Hoe kom ik nou weer aan een kroontje, tiara, een royal blue dress en diamanten?
Verder geef ik me nog steeds een beetje over aan de winterblues - veel slaap, chocoladepepernoten en Downton Abbey op DVD; heel fijn, maar mijn onderbuurman zei eens terecht: 'op de bank gebeurt het niet.' Dus vanavond gezellig wat drinken en met dat luie lijf de bank af! Ik heb me ingeschreven voor de 21 km van Den Haag in maart, dus daar moet ik maar langzaam aan geloven. Je zou denken dat ik na de hele marathon lachend een halve doe, maar dat is helaas niet zo. Elke keer als ik nu ga, ben ik na zo'n zes kilometer er wel weer klaar mee. En het IDFA festival is in Amsterdam, ik ga op zondagochtend naar een documentaire - alleen al om deze reden hou ik er zo enorm van om in Amsterdam te wonen!
Vandaag heb ik werkelijk een godsvermogen uitgegeven aan een nieuw kapsel. Ik ben weer als nieuw. Ik had er wel dubbele gevoelens bij, ik ben namelijk weer helemaal blond en ik heb drie uur in de kappersstoel gezeten en in de spiegel (ja, kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper) gekeken met veel, heel veel aluminium folie. Dat is volgens mij niet echt recyclebaar - om nog maar te zwijgen van de andere rotzooi die wordt gebruik om mij erg blond te krijgen. Ik ben toch er nieuwsgierig of er andere, meer milieubewustere manieren zijn om naar de kapper te gaan. Want ik ben bang dat hoe ouder ik ga worden, niet kleuren geen optie is..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten