Makkers staakt uw wild geraas

Als goed, inhoudelijk en weloverwogen antwoord op de hele pietendiscussie deze week, heb ik net een zak chocolade pepernoten opgegeten - als ontbijt nog wel. Nu ben ik zo misselijk, dat ik me afvraag of dit een mooie ervaring is - iets waar ik continu naar op zoek ben, dit jaar van niet kopen. Ik zie ook overal mogelijkheden voor mijn blog. De pepernoot heeft ook heel wat veranderingen moeten ondergaan, dit om de verkoop te verhogen en de smaak te verbeteren. Pepernoten met chocola, truffel, marsepein - schappen liggen vol met de variaties in pepernoten. Ik denk dat de pepernoot een mooie metafoor is voor Piet. Smaken veranderen, smaken ontwikkelen zich en we kunnen ons niet vast blijven houden aan alleen de ordinaire pepernoot. Zo ook met onze samenleving. Ik ben blij met de discussie. Een samenleving verandert, dus ook de tradities van een samenleving. Een vriend zei gisteravond terecht dat het hele gevoel bij Zwarte Piet nu anders is, omdat de discussie nu zo levendig is. Er zit - voor mij althans - een gekke bijsmaak aan, waar de traditie ook vandaan komt. Dat is mij nog steeds niet duidelijk. Misschien moeten we het niet groter maken dan het is, maar tegelijkertijd zijn wij niet voor niets een beschaving - waar je rekening houdt met de gevoelens van de medeburger. En mijn gevoel zegt ook dat wij maar makkelijk praten hebben, met onze witte snoeten, geboren in een land met op zijn minst een zilveren lepel in onze mond. Ik heb in elk geval geen idee hoe het is om op basis van mijn huidskleur beoordeeld te worden. Ik hoop wel dat de lekkernijen blijven overigens, ik heb een paar sites afgespeurd voor lekkere Sinterklaas recepten.