De eindstreep is gehaald!

We hebben de eindstreep gehaald, we zijn onder de Brandenburger Tor over de finishlijn van de marathon van Berlijn gelopen! Wat was het mooi, wat was het zwaar, maar wat voelt zo lang naar iets toewerken en het dan ook halen fantastisch! Sommige dingen komen niet vanzelf en juist de beloning van het halen van zoiets groots is dan heel gaaf. Alledrie hebben we een goede tijd neergezet, maar eigenlijk is de ervaring en zo'n event toch nog belangrijker dan de tijd. Terug in de auto spraken we over een Bucket List; een marathon lopen zou daar zeker op staan. Een Bucket List gaat alleen maar over ervaringen die je moet hebben meegemaakt voordat je doodgaat, niet over het zesde paar schoenen dat gekocht is. Ik vraag me al twee dagen af wat ik nog op deze lijst zou willen hebben. Eigenlijk ben ik heel tevreden; ooit hoop ik wel een mooie liefde te vinden die mij geeft wat ik zoek, ik wil nog wel een tijd in het buitenland wonen en ook wil ik een vreemde taal goed leren spreken. Ik zou ook wel een boek willen schrijven en in een fantastisch toneelstuk willen staan. OK, wensen heb ik toch wel, maar ik probeer ook heel tevreden te zijn met wat ik nu (niet) heb. In elk geval merk ik door mijn weken waarin ik nu al kooploos door het leven ga, dat kleding en dingen aanschaffen niet staat voor mijn geluk - dat is echt een heel bevrijdende gedachte en bewustwording. Dat komt natuurlijk wel omdat ik al het een en ander in huis heb, maar ook omdat ik echt probeer te genieten van alles wat veel meer diepgang heeft dan in winkels staan. Iets doen of halen waar je echt heel lang je best voor hebt gedaan (zoals trainen voor de marathon) geeft zo veel meer voldoening dan iets aanschaffen voor de korte termijn. Af en toe mis ik het heus wel. Zaterdag liepen we een paar heel mooie winkels in in Berlijn en ik word heel blij van mooie stoffen en mooie spullen - zeker omdat we daar op onze All Stars en Nike Air Maxjes met een enorme sporttas nogal oncharmant liepen te zijn. Ik had echt wel even zin in zo'n mooie zijden top of wollen jurkje. Dus de conclusie is ook dat ik gewoon die mooie winkels niet in moet gaan!

Gister stond in de Volkskrant een artikel over een redacteur die een heel jaar lang niets had gekocht. Het was alsof ik mijn eigen woorden teruglas! Ok ok, ik ben dus geen trendsetter, maar eindelijk eens een early adaptor; dat is toch ook hilarisch. Toen de strakke pijpenbroek in de mode kwam, heeft het denk ik vier jaar geduurd voordat ik het aankon zoiets te dragen, de sportschoen met hak ingebouwd kan ik zeker nog vijf jaar niet aan (ik hoop eigenlijk nooit) en ook de Ugg is alleen aan mij voorbij gegaan - als enige in het land.

Iets anders, mijn lievelingsstraat: mijn liefde voor de Overtoom is groot. Ik vind het een fijne straat, fiets er graag doorheen - vind dat er een goede vibe hangt. De uitwegen (Jan Pieter Heijestraat, Vondelpark) maken het feest compleet. Ook nu ik er gemakkelijk iemand tegen kom die ik these days liever mijd, kom ik er nog steeds graag. Goeie vintage winkel, tegenwoordig een Bagel & Beans, Pizzabakker, Marqt, Friday, mijn kapper - echt mijn straat. Maar sinds deze week.. De Starbucks is neergestreken in een van mijn lievelingsstraten. De Starbucks hoort thuis in Amerika, in Londen, in Canada - ver weg, waar geen Nederlands wordt gesproken. Het heeft me recht in mijn hart geraakt. Het stinkt er, er wordt veel te veel troep in de koffie gedaan, de vraag wat je naam is, slaat nergens op als de winkel verder leeg is. Ik wil in mijn eigen Overtoom geen latte bestellen met eerst zes vragen over welke melk, size, kleur, beker, wel geen slagroom, smaakjes die toegevoegd worden. Ik wil gewoon koffie kunnen bestellen. En dan die bekers die je er kunt kopen. Een mok waarop staat NYC, London, Berlin, Madrid, Tokyo - ja dat zijn stoere mokken. Maar het wordt echt gedowngrade nu ook in Nederland de Starbucks te vinden is. Straks kan je mokken kopen waarop Hengelo of Deventer staat. Over mokken gesproken, ik heb de 'keep a cup'. Een hip ding waar ik koffie in meeneem van huis, maar ook waar ik koffie in laat doen bij koffiebarretjes voor een to go. Scheelt toch weer wat wegwerpbekers. Die fijne koffiebarretjes die het hopelijk niet zwaar krijgen nu die afschuwelijke keten op de Overtoom is gekomen.